114
CXIV – Sûrat An-Nâs [Ang Sangkatauhan]
بسم الله الرحمن الرحيم
Sa Ngalan ng Allâh, ang Pinakamahabagin, ang Napakamaawain at Ganap na Mapagmahal
1. Sabihin mo, O Muhammad: “Nagpapakupkop ako at hinihingi ko ang kalinga ng Allâh (I) na ‘Rabb’ na Tagapaglikha ng sangkatauhan, na Bukod-Tanging Makapangyarihan na pigilin ang kasamaan ng sinumang nanlilinlang.
2. “Ang ‘Malik’ – Hari ng mga tao na Siyang Bukod-Tanging Tagapangasiwa sa lahat ng kanilang mga kalagayan, na Malaya at hindi nangangailangan sa kanila,
3. “Ang ‘Ilâh’ o Diyos na sinasamba ng sangkatauhan na Siya lamang ang Bukod-Tangi na may karapatan at karapat-dapat na sambahin.
4. “Mula sa kapinsalaan ni ‘Shaytân’ na nambubuyo sa oras ng pagkalimot ng tao sa pagkakaalaala sa Allâh (I) at naglalaho kapag naalaala ang Allâh (I).
5. “Na siya ang nambubuyo ng kasamaan at naglalagay ng pag-aalinlangan sa mga dibdib ng mga tao.
6. “Mula sa mga ‘Shaytân’ na nagmula sa lahi ng ‘jinn’ at nagmula sa lahi ng tao.”
~TALATINIGAN~
ANG KAHULUGAN NG
MGA PANG-ISLAMIKONG TERMINO
Â-dhã Ang anumang uri ng mga nakasasakit na salita o gawaing nagpapahiwatig na siya ay nakahihigit sa iba, o kabilang sa mga maruruming bagay. Mangyari lamang ay tingnan ang karagdagang paliwanag nito sa mga talata 262-264 ng ‘Sûratul Baqarah.’
Ahlul Kitâb Nagtatangan ng mga Kasulatan, bilang pagkilala, bilang pagpapa-alaala sa kanila, tinawag ang mga Kristiyano at mga Hudyo sa Banal na Qur’ân na mga ‘Ahlul Kitâb’ – “O kayo na nagtatangan ng mga naunang Kasulatan.”
Al-`Âlamîn Mga tao, mga ‘Jinn’ at ang lahat ng mga nilalang.
(u) ‘`Alayhis Salâm’ – mga salitang binibigkas pagkatapos banggitin ang sinumang Propeta ng Allâh bilang pagbibigay-galang, na ang ibig sabihin ay: “Nawa’y pagkalooban siya ng Allâh ng kaligtasan sa bawa’t kasamaan, paninirang-puri o di-kaganapan.”
Âmeen Dinggin mo, O Allâh ang aming panalangin.
`Arafat ‘`Arafat’ o ‘`Arafah’ – Isang kilalang lugar na malapit sa Makkah na kung saan ang lahat ng mga ‘Hujaj’ o nagsasagawa ng ‘Hajj’ ay karapat-dapat na manatili roon sa ika-9 ng ‘Dhul Hijjah.’
Asbât ‘Al-Asbât’ – Sila ang mga Propetang ipinadala sa labindalawang Angkan ni Isrâ`îl mula sa mga anak ni Ya’qûb (Jacob u).
Âyât o Âyah Mga katibayan, mga pagpapatotoo, mga babala, mga talata, mga aral, mga rebelasyon, mga palatandaan; at yaong dinala ng Huling Sugo na si Propeta Muhammad (r).
Badr Isang lugar na ang layo ay humigit-kumulang sa 150 Kilometro mula sa timog ng lunsod ng Al-Madinah (Medina). Sa lugar na ito naganap ang kauna-unahang dakilang labanan sa kasaysayan ng Islâm, noong kapanahunan ng Huling Propeta at Sugo na si Muhammad (r), sa pagitan ng mga mananampalataya at mga walang pananampalataya na mga Quraysh.
Barzakh Ang ‘Barzakh’ ay isang partisyon, tabing o harang na nasa pagitan ng ‘Buhay sa Daigdig’ at ‘Buhay sa Araw ng Muling Pagkabuhay.’ Sa katunayan, lima ang yugto na madaraanan sa buhay ng isang tao: Una, ang buhay sa loob ng sinapupunan (o isang ligtas na lugar); Ikalawa, ang buhay dito sa daigdig; ang Ikatlo, ang buhay sa ‘Barzakh;’ ang Ika-apat, ang Buhay sa Araw ng Muling Pagkabuhay; at ang Ikalima, ang Buhay na Walang-Hanggan – sa ‘Al-Jannah’ (Hardin) o sa Impiyernong-Apoy (‘Jahannam’).
Ang ikatlong yugto na buhay sa ‘Barzakh,’ ay nagsisimula sa ‘Oras ng Kamatayan hanggang sa dumating ang Araw ng Muling Pagkabuhay.’ Ang lahat ng taong namatay ay naroon sa lugar na yaon ng ‘Barzakh.’ Naroroon sila hanggang sa dumating ang Araw na ang lahat ay Bubuhayin na Mag-uli. Ito ay isang espirituwal na daigdig, sa lugar na ito, nangingibabaw ang espirituwal nating katauhan kaysa pisikal nating katauhan.
Samantalang habang tayo ay naririto pa sa daigdig, ang pisikal nating katauhan ang siyang nangingibabaw kaysa espirituwal, at sa Araw ng Muling Pagkabuhay ay bubuhayin tayong muli at ibabalik ang ating kaluluwa sa ating pisikal na katawan, at pantay na iiral ang ating pisikal at espirituwal na katauhan, at wala na tayong kamatayan pagkatapos nito. Kung sino tayo rito sa daigdig ay yaon din tayo sa Kabilang-Buhay.
Bid`ah Mga ginawang pagbabago sa katuruan at pananampalataya ng ‘Deen Al-Islâm’ nang walang pinagbabatayan.
Deen Batas, sistema o pamamaraan ng pamumuhay. Isinalin bilang ‘Relihiyon,’ na kung kaya nabigyan ito ng maling pakahulugan. Sapagkat ang salitang ‘Deen’ ay hindi lamang tumutukoy sa relasyon o pakikipag-ugnayan ng tao sa Lumikha sa kanya, kundi kasama rin sa kahulugan nito ang relasyon o pakikipag-ugnayan ng tao sa kanyang sarili, sa kanyang kapwa at sa kanyang kapaligiran. Samakatuwid, ito ay isang batas, sistema o pamamaraan ng pamumuhay na ipinagkaloob ng Allâh (I) para sa lahat ng mga nilalang. Ito ang katuruan na dinala ng lahat ng mga Propeta at mga Sugo sa bawa’t henerasyon upang maging pamantayan sa pamumuhay ng tao. Tinatawag ito sa wikang Arabic na ‘Deen Al-Islam:’ ‘Deen’ – na ang ibig sabihin ay batas, sistema o pamamaraan ng pamumuhay, ‘Al-Islâm’ – na ang ibig sabihin ay pagsamba, pagtalima at pagsuko sa Allâh (I); at pagsunod sa Kanyang kautusan. ‘Deen Al-Islâm’ – batas o pamamaraan ng pamumuhay na nababatay sa pagsamba, pagtalima at pagsuko sa Allâh (I); at pagsunod sa Kanyang kautusan.
Sa madaling salita, ang anumang batas, sistema o pamamaraan ng pamumuhay na kaiba kaysa rito, na ang ibig sabihin ay hindi nagmula sa Tagapaglikha, na tao na lamang ang gumawa at nagbalangkas; o katuruan man ng mga naunang Propeta at Sugo subali’t wala na ang mga ito sa orihinal na kaanyuan, dahil sa ito ay binago at dinumihan na; na kung kaya, ang mga ganitong katuruan ay tinatawag nang ‘Deen’ o ‘Relihiyon’ na Gawa ng Tao – ‘Man-made Religion.’ Na ang lahat ng batas o pamamaraan ng pamumuhay na umiiral sa lipunan na salungat sa ‘Deen Al-Islâm’ ay tinatawag na ‘Deen’ o ‘Relihiyon’ na ginawa na lamang ng Tao. Samakatuwid, dalawa ang uri ng ‘Deen:’ ang nagmula sa Tagapaglikha na siyang dinalang katuruan ng lahat ng mga Propeta at Sugo; at ang isa ay ang batas o uri ng pamumuhay na tao na lamang ang siyang nagbalangkas o gumawa nito, na ang ganitong panuntunan ang siyang pinili at pinaiiral ng karamihan ng mga tao sa kanilang lipunan at tunay na iniisang-tabi na lamang ang binalangkas ng Allâh (I) na para sa kanila.
At kapag ang batas na gawa ng tao ang ginagamit na panuntunan sa pamumuhay, ay lalabas na mas matalino pa ang tao kaysa sa Lumikha sa kanya, dahil sa hindi niya pagtangkilik sa “Deen ng Allâh (I)” bilang pamamaraan ng pamumuhay na binalangkas para sa kanya. At sa ganitong kadahilanan, minaliit mismo ng tao ang kanyang sarili at inalisan niya ito ng karapatan; dahil ipinantay niya ang batas na gawa ng tao sa batas ng Allâh (I), na isang kahiya-hiya at paghamak sa bahagi ng tao.
Dhãt Ang pagiging mismo ng Allâh (I) sa Kanyang Sarili ayon sa Kanyang Kamaharlikaan at Kadakilaan.
Dîyah Isang sapat na halaga, bilang kabayaran ng nakapatay sa mga kamag-anak ng napatay, sa kaso na hindi sinasadyang pagpatay; o kapag nagpatawad ang pamilya ng biktima sa kaso na pagpatay nang sadya.
Dzâlimin ‘Dzâlimin’ o ‘Dzâlimun’ – Pang-aapi sa kapwa, sumamba sa mga idolo, rebulto, mga diyus-diyosan at sa iba pa bukod sa Allâh (I); nagsagawa ng mga kasamaan, lumabag sa hangganan, dinaya ang mga sarili sa pamamagitan ng paggawa nila ng mga kasalanan. At ang pinakasukdulan na ‘Dhulm’ (kasamaan) ay ang pagsamba sa iba bukod sa Allâh (I) o paglalagay ng katambal sa pagsamba sa Allâh (I), na tinatawag na ‘Shirk.’
Fitrah Ang ‘Fitrah’ ay tumutukoy sa pang-Islam na Monoteismo –ang dalisay na pagsuko at namumukod-tanging pagsamba sa Kaisahan ng Allâh (I). Inilagay ng Allâh (I) sa bawa’t tao ang ‘Fitrah’ na ito. Sinabi ni Propeta Muhammad (r), (batay sa pagkakasalin ng kahulugan): “Ang lahat ng mga sanggol ay isinilang na nasa kalagayan ng ‘Fitrah,’ pagkatapos ay ginawa lamang sila ng kanilang mga magulang na Kristiyano, Hudyo at Zoroastrianismo.” Sa pagkakapahayag na ito, pinatutunayan na ang bawat isa ay nagtataglay ng likas na katangian sa kanyang sarili – na pagkakakilala at pagkakaalam na mayroong Nag-iisa at Tanging Tagapaglikha ayon sa tamang konsepto nito. Batid ng bawat isa sa atin ang dalisay na pagsamba sa Kaisahan ng Allâh (I). Ang ‘Fitrah’ na ito ay ang likas na ‘Deen’ (o Relihiyon) ng tao, na kasingkahulugan ng salitang Islâm: “Kaya, ituon mo ang iyong mukha (buong sarili) sa tunay na ‘Deen.’ Ang ‘Fitrah’ ng Allâh (I), na sa ‘Fitrah’ na ito ginawa Niya ang tao. Walang pagbabago sa Deen ng Allâh (I): ito ang matuwid na ‘Deen,’ subali’t karamihan sa mga tao ay hindi nakababatid.” Ang Pagkakasalin ng Kahulugan, Qur’ân 30:30.
Fum Mga halaman na ang mga buto o butil ay ginugulay, kinakain o niluluto na tulad ng trigo, bawang at iba pa.
Ghanîmah ‘Ghanîmah’ o ‘Ghanâim’ (Pangmaramihan) – Mga bagay na nakuha sa panahon ng digmaan.
Hadi Isang uri ng hayop (maging ito man ay kamelyo, baka, tupa o kambing) na inaalay sa Allâh (I) ng mga nagsasagawa ng ‘Hajj.’
Hajj Ang literal na kahulugan ng salitang ‘Hajj’ ay ang magtungo sa isang lugar, subalit ang Islamikong kahulugan nito ay paglalakbay sa Makkah [ang kauna-unahang lugar na itinayo nang alang-alang sa Pagsamba sa Allâh (I), isang banal na lugar, tinatawag din itong Tahanan ng Pagsamba sa Allâh I], na nasa kalagayan o pagkakasuot ng ‘Ihrâm’ sa mga buwan ng ‘Hajj’ (ang mga buwan ng ‘Shawwal,’ ‘Dhul Qa`dah’ at ‘Dhul Hijjah’) at pagsasagawa doon ng mga pangrelihiyon na gawain batay sa pamamaraang ipinaliwanag at isinagawa ni Propeta Muhammad (r).
Halal Naaalinsunod sa batas, ipinahihintulot.
Haram Ipinagbabawal, labag sa batas.
Haydh ‘Al-Haydh’ – Buwanang dalaw, ito ay dugong lumalabas sa mga kababaihan, isang natural at likas na nangyayari sa takdang panahon.
Hijrah Ang literal na kahulugan nito ay ‘pangingibang-bayan.’ Ito ay ginagamit sa mga sumusunod:
1.) Ang pangingibang-bayan o ‘hijrah’ ng mga Muslim mula sa bayan ng mga kaaway patungo sa ligtas na lugar dahil sa pang-relihiyon na kadahilanan;
2.) Ang mga kauna-unahang Muslim na nangibang-bayan noong kapanahunan ni Propeta Muhammad (r) mula sa Makkah patungong Abysinnia (na ngayon ay tinatawag itong Ethiopia), na pagkatapos nilang mamalagi roon ng ilang taon na mapayapa ay nagtungo sila sa Al-Madinah;
3.) Ang pangingibang-bayan ni Propeta Muhammad (r) mula sa Makkah patungong Al-Madinah;
4.) At tumutukoy din ito sa taon ng Islamikong kalendaryo, na ang pagbilang nito ay nagsimula mismo sa araw ng pangingibang-bayan ni Propeta Muhammad (r) mula sa Makkah patungong Al-Madinah.
Hudhaybiyyah Isang kilalang lugar na ang layo ay humigit-kumulang sa 16 na kilometro mula Makkah sa daan patungong Jeddah. Sa lugar na ito naganap ang ‘Dhul Hudhaybiyyah’ (ang kasunduan sa lugar ng Hudhaybiyyah), noong ika-6 na taon ng ‘Hijrah’ sa pagitan ni Propeta Muhammad (r) at ng mga ‘Quraysh,’ na siya at ang kanyang mga ‘Sahâbah’ (kasamahan) ay hindi pahihintulutang magsagawa ng ‘`Umrah’ sa taon na yaon.
Ibâdah Isinalin sa wikang Filipino na ‘Pagsamba,’ subali’t napakalawak ang kahulugan nito, saklaw nito ang lahat ng bagay na minamahal ng Allâh (I) at kalugud-lugod sa Kanyang paningin, maging ito man ay sa pamamagitan ng mga pananalita o mga pagkilos, isinasagawa man ito nang lantaran o palihim. Mula sa pagsa-‘Salâh’ hanggang sa pagbibigay ng ‘Zakâh,’ pag-aayuno, pagsasagawa ng ‘Hajj,’ pagiging matapat sa pananalita, pagtupad sa ipinagkatiwala sa iyo; sa pagiging mabuti sa mga magulang, pamilya, asawa at mga anak; sa pagpapanatili ng mabuting ugnayan sa mga kamag-anak, pagtupad sa pangako, pag-uutos sa pagsagawa ng kabutihan at pagbabawal sa pagsagawa ng kasamaan, pakikipaglaban sa daan ng Allâh (I) laban sa mga walang pananampalataya at mapagkunwari; pagiging mabait at mapagbigay sa mga kapitbahay, mga ulila, mga mahihirap, pulubi at mga taong nangangailangan, sa mga manlalakbay, at maging sa mga hayop; pananalangin, pag-aalaala sa Allâh (I), pagbabasa ng Qur’ân at iba pang mga katulad nito – ang lahat ng mga ito ay mga uri o halimbawa ng mga ‘Ibâdah,’ na tanging isinasagawa nang alang-alang lamang sa Allâh (I), nang walang halong pag-iimbot at pagkukunwari, at hindi pakitang-tao lamang.
Iddah Ang ipinag-utos ng Allâh (I) na itinakdang paghihintay na gagawin ng isang babaing hiniwalayan (diniborsiyo) o nabiyuda (namatayan ng asawa), at pagkatapos ng palugit na ito ay maaari na siyang mag-asawang muli.
Ihrâm Dalawang pirasong kasuotan – damit o telang walang-tahi: ang pang-ibaba ay tinatawag na ‘Izâr,’ ibinabalot ito sa palibot ng baywang (matatakpan ang bahaging itaas ng pusod hanggang sa pababang bahagi ng lampas sa tuhod – ito ang awrah ng mga kalalakihan); at ang pang-itaas naman ay tinatawag na ‘Ridâ`,’ na ibinabalabal sa katawan. Ang kasuotang ito ang isinusuot ng isang magsasagawa ng ‘Hajj’ o ‘`Umrah;’ at nararapat na kasama ang intensiyon sa gagawin niyang pagsusuot ng ‘Ihrâm.’
I ’itikaf Ito ay ang pananatili sa loob ng ‘Masjid’ sa nakatakdang panahon, na kusa at sariling kagustuhan, para sa pagsasagawa ng mga ‘Salâh’ at mga panalangin, na pansamantalang iiwanan ang mga makamundong gawain, nang sa gayon ay mapalapit sa Allâh (I).
Imân ‘Imân’ o ‘Eemân’ – paniniwala at tamang konsepto hinggil sa Kaisahan ng Allâh (I) at sa Kanyang mga Kautusan.
Islâm Ito ang pangalan ng ‘Deen’ (na isinalin bilang Relihiyon) na ipinagkaloob ng Allâh (I) sa lahat ng mga nilikha. Ito ang ipinadala Niya sa bawa’t Propeta at Sugo, sa bawa’t henerasyon, sa bawa’t lipi; na ang kahulugan nito ay pagpapasailalim, pagpapasakop, pagtalima, pagsuko at pagsamba sa Nag-iisang Tunay at Tanging Diyos – ang Allâh (I); at pagsunod sa Kanyang mga kautusan. Ito ang ‘Deen’ ng kauna-unahang taong nilikha Niya, ang ating ninunong si Âdam (u), at ng lahat ng mga Propetang isinugo Niya. Sa Katunayan, ang lahat ng mga isinugo ng Allâh (I) na nauna kay Propeta Muhammad (r), ay Islam din ang kanilang pamamaraan at pamamahayag; at kumikilos din sila nang naaayon sa katuruan ng Islam. Ito ang ginagamit nila bilang uri ng kanilang pamumuhay sa lahat ng antas, situwasyon at aspekto ng kanilang buhay. Hindi lamang ito nauukol sa pakikipag-ugnayan ng tao (o nilikha) sa Lumikha sa kanya, na tinatawag nilang espirituwal na aspekto ng pamumuhay; kundi sakop din nito ang pakikipag-ugnayan ng tao sa kanyang kapwa, sa kanyang sarili at sa kanyang kapaligiran: isang kumpletong uri ng pamumuhay, na tinataglay ang batas o sistema sa lahat ng larangan o aspekto ng buhay ng tao (mapa-espirituwal man ito o mapa-materyal), na ang Allâh (I) ang Siyang nagpanukala at naghayag nito sa Kanyang mga Sugo. “Deen Al-Islâm,’ o Relihiyong Islam – ang katawagang nakagawian ng tao.
Jamarah ‘Jamarah’ o ‘Jamarat’ (pangmaramihan) – Ang tatlong nakatayong mga haliging bato, na matatagpuan sa magkakahiwalay na lugar sa Mina. Ang isa sa mga ritwal na gawain sa ‘Hajj’ ay ang pagbabato sa mga nakatayong haliging ito. Ito ay isinasagawa bilang pagsunod sa ipinag-utos ni Propeta Muhammad (r). Sa lugar na ito ng Mina, isinakripisyo ni Ibrâhim (u) ang kanyang anak na si Ismâ`îl (u). Noong sila ay papunta na sa lugar na kung saan niya isasaganap ang pag-aalay sa kanyang anak, nagpapakita ang ‘Shaytân’ sa kanilang dinaraanan at binubuyo silang huwag itong isagawa, at sa tuwing ito ay nagpapakita sa kanila ay binabato ito ni Ibrâhim (u). Eksakto sa lugar na kung saan nagpakita ang ‘Shaytân’ ay matatagpuan ang tatlong nakatayong mga haliging bato; at sa buwan ng ‘Hajj,’ isinasagawa ang pagbabatong ito bilang paggunita sa katapatan at taimtim na pagsunod ni Ibrâhim (u) sa mga ipinag-utos ng Allâh (I). Batid nating sa halip na si Ismâ`îl (u) ang naisakripisyo, ang Allâh (I) ay nagbaba ng tupa upang ito ang maialay ni Ibrâhim (u).
Jannah ‘Al-Jannah’ o ‘Al-Jannât’ (pangmaramihan) – isinalin bilang ‘Paraiso’ subali’t ito ay tumutukoy sa mga hardin o hardin na may mga ilog na umaagos sa ilalim ng mga nagtataasang palasyo at ng mga punong may mga lilim. Ang gantimpalang walang-hanggan sa Kabilang Buhay.
Jinn Kung ang tao ay nilikha sa alabok at ang mga anghel ay nilikha sa liwanag, ang mga ‘Jinn’ naman ay nilikha mula sa apoy. Sila ay hindi nakikita ng mga tao, mayroong mga kalalakihan sa kanila at mayroon ding mga kababaihan, may mga masasama sa kanila at mayroon ding mga mabubuti. Kabilang sa lahi ng mga ‘Jinn’ ay si Iblis (‘Shaytân’) na sumuway sa Allâh (I) – Qur’ân 18:50; na kung kaya, siya ay isinumpa ng Allâh (I). Si Iblis at ang kanyang mga tagasunod ang mga nambubuyo sa puso ng tao, na ang Allâh (I) ay nagbigay ng babala laban sa kanila na sila ang lantarang kaaway ng mga tao. Na gagawin nila ang lahat ng paraan upang maisama nila ang mga tao sa Impiyernong-Apoy, subali’t ang mapupunta lamang sa Impiyerno na kasama nila ay yaong susunod sa panlilinlang ni Iblis (Satanas) at ng kanyang mga tagasunod.
Ka`bah Isang simpleng kubikong (anim na magkakasinglaking gilid na kuwadrado) istraktura, ang pinakauna o pinakamatandang istrakturang itinayo nang alang-alang sa pagsamba sa Allâh (I). Tinatawag din itong ‘Baytullâh’ – ang Tahanan ng Pagsamba sa Allâh (I).
Khâsi`in ‘Al-khâsi`in’ o ‘Al-khâsi`un’ – ang mga tunay na mananampalataya sa Allâh (I), yaong mga sumunod sa Allâh (I) na may ganap na pagsuko at pagtalima, na hinahangad ang mga biyaya at kagandahang-loob mula sa Kanya, na may labis na pagkatakot mula sa Kanyang kaparusahan, at naniniwala sa Kanyang Pangako na ‘Al-Jannah’ (Hardin) at sa Kanyang babala na Impiyernong-Apoy.
Kufr Ang pagtanggi sa katotohanan, ang pagtanggi sa Allâh (I), at sa Kanyang mga Propeta at Sugo, sa lahat ng mga Anghel, sa lahat ng mga Banal na Aklat, sa Araw ng Muling Pagkabuhay at sa ‘Al-Qadar’ – ang pagkakatakda ng lahat ng bagay sa tamang sukat.
Mahr Isinalin bilang dote, na ibinibigay sa mapapangasawang babae bilang regalo at pagpapahalaga sa kanya sa oras ng kanilang kasal. Ito ay hindi para sa mga magulang o kapatid kundi para sa babaing pakakasalan, gayon pa man, kung nais niya itong ibigay sa kanyang mga magulang o di kaya ito ay itabi niya, walang sinuman ang maaaring manghimasok dahil sa ito ay karapatan niya.
Manâsik Ang mga gawain sa ‘Hajj’ at ‘`Umrah’ na tulad halimbawa ng pagsusuot ng ‘Ihrâm’ – dalawang uri ng kasuotang pang-ibaba at pang-itaas na kadalasan ay kulay puti at walang tahi; pagsasagawa ng ‘Tawâf’ o pag-ikot sa ‘Ka`bah;’ pagsasagawa ng ‘Sa`ey’ o paglalakad (pagpaparoon at pagpaparito) sa dalawang maliliit na bundok ng ‘As-Safa’ at ‘Al-Marwah;’ pananatili sa lugar ng ‘`Arafat,’ ‘Muzdalifah’ at ‘Mina;’ ‘Ramy’ o pagbabato sa mga ‘Jamarat;’ pagkatay ng ‘Hadi’ o pagsasakripisyo ng hayop; at iba pa.
Mash`ar Al-Harâm (Muzdalifah) – Isang kilalang lugar na malapit sa Makkah, na kung saan ang mga ‘Hujaj’ o nagsasagawa ng ‘Hajj’ ay tumitigil at nananatili sa lugar na yaon nang magdamagan (natutulog sa lugar na yaon) o mahabang bahagi ng gabi sa ika-10 ng buwan ng ‘Dhul Hijjah.’
Maqâm Ibrâhîm Ang batong pinagtuntungan ni Propeta Ibrâhîm (u) habang itinatayo nila noon ng kanyang anak na si Propeta Ismâ`îl (u) ang ‘Ka`bah,’ na bumakat doon ang mga bakas ng kanyang mga paa. Ito ay matatagpuan sa ngayon, ilang agwat sa harapan ng pintuan ng ‘Ka`bah.’
Maytah ‘Al-Maytah’ – mga hayop na hindi kinatay ayon sa batas ng Islam. ‘Double-dead Animal’ – patay na hayop, at pagkatapos ay kinatay pa rin para kainin.
Mihrâb ‘Al-Mihrâb’ – isang lugar na dasalan o isang pribadong silid.
Mina Isa sa mga lugar na tinitigilan ng mga nagsasagawa ng ‘Hajj.’ Ang lugar na yaon ay matatagpuan sa labas ng Makkah patungong ‘`Arafat,’ walong kilometro mula sa Makkah at labing-anim na kilometro naman mula sa ‘`Arafat.’ Sa lugar na yaon isinakripisyo ni Ibrâhîm (u) ang kanyang anak na si Ismâ`îl (u), na kung saan ginugunita ng mga Muslim ang kanyang katapatan at pagiging masunurin sa Allâh (I), taun-taon sa buwan ng ‘Hajj.’
Muhâjirin Ang sinuman sa mga naunang Muslim na nangibang-bayan mula sa alinmang lugar patungong Al-Madinah, noong kapanahunan ni Propeta Muhammad (r) bago nasakop ang Makkah; kabilang din sa kahulugan nito ang isa na nangibang-bayan nang alang-alang sa Allâh (I), at ang isa na tinalikuran ang lahat ng bagay na ipinagbawal ng Allâh (I).
Mushrikûn ‘Mushrikin’ o ‘Mushrikûn’ (mga kababaihan at kalalakihan), ‘Mushrik’ (isang lalaki), ‘Mushrikah’ (isang babae), ‘Mushrikât’ (mga kababaihan) – ang nakagawa ng pagkakasala na ‘Shirk;’ naglagay ng katambal sa pagsamba sa Allâh (I); sumamba sa mga idolo, santo, rebulto, imahen, mga diyus-diyosan, mga inanyuang bagay, mga tao, mga propeta at iba pa; mga pagano; hindi naniwala sa Kaisahan ng Allâh (I) at sa Kanyang Sugong si Propeta Muhammad (r). Lahat ng mga nagsagawa ng ‘Shirk,’ na namatay nang hindi nakapagsisi at hindi itinuwid ang mga sarili mula sa mga ‘dhulm’ (sukdulang kasamaan) na ito, ay mananatili sa Impiyernong-Apoy magpasawalang-hanggan.
Muslim Sinuman ang naniwala sa mensaheng dinala ng Propeta o Sugo, sa kapanahunang siya ay nasasakupan ng Propeta o Sugong yaon, na ang ibig sabihin ay naniwala siya at gumawa ng kabutihan, na isinuko niya ang kanyang buong sarili sa kagustuhan ng Allâh (I), na ang Allâh (I) lamang ang bukod-tangi niyang sinamba at pinaglingkuran at hindi siya naglagay ng katambal sa pagsamba sa Kanya (Allâh I), at sinunod niya ang Sugong ipinadala sa kanila sa kanyang kapanahunan – ang taong gagawa o gumawa nito ay tatawaging isang ‘Muslim.’ Ito ang talagang kahulugan ng salitang ‘Muslim’ – isinuko ang buong sarili sa Allâh I at gumawa ng kabutihan.
Hindi tao ang siyang nagpangalan nito, kundi ang Nag-iisang Tagapaglikha, ang Allâh (I) mismo ang Siyang nagbigay ng katawagan na ‘Muslim’ sa lahat ng mga mananampalataya, kahit na noong una pa man, batay sa pagkakasaad ng huling Aklat na Qur’ân: “Walang iba kundi Siya (Allâh I) ang nagpangalan sa inyo na mga Muslim noon at sa (Qur’ân) na ito, upang ang Sugo (na si Muhammad r) ang maging saksi sa inyo at kayo (naman) ay maging mga saksi sa sangkatauhan! ” (Ang pagkakasalin ng kahulugan, Qur’ân 22:78).
Sa madaling salita, ang lahat ng sumunod sa mga naunang Propeta at Sugo ay tinatawag na mga ‘Muslim,’ maging ang mga Propeta at Sugo ay ‘Muslim’ din ang katawagan sa kanila. Samakatuwid, ang salitang ‘Muslim’ ay hindi lamang patungkol sa henerasyon sa ngayon; kundi ito ay patungkol din sa lahat ng naunang mga taong sumunod sa kani-kanilang mga Propeta at Sugo sa kani-kanilang kapanahunan. Ang salitang ‘Muslim’ ay hindi maaaring itawag sa mga hindi nagsa-Salah at hindi sumusunod sa kautusan ng Allâh (I) at sa katuruang dinala ng Kanyang Sugo.
Hindi dahil sa ‘Muslim’ ang mga magulang nila ay ‘Muslim’ na silang matatawag, gayong gumagawa naman sila ng kasamaan at lumalabag sa katuruan --- hindi! Upang maging ‘Muslim’ ang isang tao, ay isasagawa niya ito at ipamumuhay. Isusuko niya ang kanyang buong sarili sa kagustuhan ng Allâh (I) (na ang ibig sabihin ay maniniwala siya sa Tunay na ‘Deen’) at gagawa siya ng mga kabutihan – ito ang ganap na kaligtasan.
Muttaqûn ‘Al-Muttaqûn’ o ‘Al-Muttaqin’ – mga taong matatapat, relihiyoso/relihiyosa, na kinakatakutan nang labis ang Allâh (I) sa pamamagitan ng pag-iwas sa lahat ng uri ng mga kasalanan at masasamang gawain na Kanyang ipinagbawal, at labis-labis na minamahal ang Allâh (I) sa pamamagitan ng paggawa sa lahat ng mga uri ng kabutihan na Kanyang ipinag-utos.
Qadar, Layl ‘Laylatul Qadar’ – Ang gabi ng ‘Al-Qadar’ ay tumutukoy sa pinakadakilang gabi, pinili, pinarangalan at katangi-tanging gabi mula sa buwan ng Ramadhan. Ang gabi ng ‘Al-Qadr’ ay higit pa kaysa sa isang libong buwan – (ang pagsamba sa Allâh I sa gabing yaon ay higit pa ang katumbas kaysa sa isang libong buwan ng pagsamba sa Kanya – mga 83 taon at 4 na buwan). Sa gabing yaon ay bumaba ang mga anghel at ang ‘Ruh’ (si Anghel Jibril u) sa kapahintulutan ng Allâh I kasama ang lahat ng mga kapasiyahan sa taong yaon.
Qiblah Ang dako o direksiyon na kung saan humaharap ang mga Muslim sa tuwing sila ay magsasagawa ng Salah.
Rabb Ang salitang ‘Ar-Rabb’ ay isa sa mga katangian ng Allâh (I), at ito talaga ang aktuwal na salitang ginamit sa Banal na Qur’ân. Magkagayunpaman, sa lengguwaheng Filipino, walang angkop na salita ang maaaring itumbas upang maging kasingkahulugan ng salitang ‘Rabb.’ Ito ay mangangailangan pa ng lubos na pagpapaliwanag upang maunawaan ito at di-mabigyan ng limitadong kahulugan. Ang ibig sabihin nito: ang Allâh (I), Siya ang Nag-iisa at Tanging Panginoon ng lahat ng bagay, ng mga kalangitan at kalupaan, at ang lahat ng nasa pagitan ng mga ito, Siya ang Tagapaglikha, ang Nagmamay-ari ng lahat, ang Hari, ang Pinakama-kapangyarihan, ang Tagapamahala, ang Tagapangalaga, ang Tagapagkaloob, ang Tagapagpanatili, ang Tagapagtustos, ang Tagapagtatag, ang Pinakamapagmahal, ang Tagapagbigay ng kasiguruhan at iba pa. Kung kaya, hindi makatarungang isalin lamang ito sa salitang ‘Panginoon’ o ‘Lord ’ dahil sa mag-iiba ang kahulugan nito, na nagiging sanhi tuloy ng pagsamba ng ibang tao sa hindi talagang tunay na dapat sambahin. Kaya’t iminumungkahi sa lahat na panatilihin ito sa orihinal nitong salita.
Raka`h Ang ‘Salâh’ (o pagdarasal) ng mga Muslim ay binubuo ng mga ‘Raka`t.’ Sa Singgular o Pang-isahan, ito ay tinatawag na ‘Raka`h’– isang yunit ng ‘Salâh’ na binubuo ng isang pagtayo, isang pagyuko at dalawang pagpapatirapa.
Sahâbah Ang mga taong nakaharap at nakasama ni Propeta Muhammad (r), sumunod at naniwala sa kanya at namatay bilang isang mananampalataya.
Salâh Ang salitang Arabic na ‘Salâh’ (na isinalin sa wikang Filipino na Pagdarasal), sa literal na kahulugan nito ay ‘panalangin’ o ‘paghingi ng kahilingan.’ Ang Islamikong kahulugan nito ay ang pagsamba at pagluwalhati sa Allâh (I) sa pamamagitan ng partikular na mga salita at mga pagkilos, na nagsisimula sa pagsabi ng ‘Takbîr’ – ‘Allâhu Akbar’ (Ang Allâh ang Pinakadakila) at nagtatapos sa pamamagitan ng pagsabi ng ‘Taslîm’ – na ito ay ‘As-salâmu `alaykum wa rahmatullâhi wa barakâtuh.’ (ang kapayapaan, habag at mga biyaya ng Allâh ay sumainyo). Ang mga pagsa-‘Salâh’ na ito ay para lamang sa Allâh (I), na tanging ang Allâh (I) lamang ang Siyang may karapatan sa mga panalangin, na ang hangarin ay upang Luwalhatiin Siya. Ang lahat ng ating mga ginagawa ay para lamang sa Kanya: ang pag-aalay o pagsasakripisyo ay nararapat na gawin lamang para sa Pangalan ng Allâh, ang kawanggawa na ginagawa natin ay para lamang sa kaluguran ng Allâh (I), at ang pagpupunyagi o pakikipaglaban sa daan patungo sa Allâh (I) ay para lamang sa ‘Deen’ ng Allâh (I).
Salâtul Khawf Isang uri ng ‘Salâh’ na isinasagawa sa oras ng labanan o pagkatakot.
(r) Sal-lal-lâ-hu ‘a-lay-hi wa sal-lam: Ang ‘Salâh’ at ‘Salâm’ ng Allâh (I) sa Kanyang Propetang si Muhammad (r) – ang ‘Salâh’ ng Allâh (I) para kay Propeta Muhammad (r) ay ang Pagpuri Niya sa Propeta sa mga anghel na malalapit sa Kanya; na Siya, ang Allâh (I) ang Kataas-taasan, ay nasa ibabaw ng Kanyang ‘Arsh (ang Trono ng Allâh na angkop sa Kanyang Kamaharlikaan), na nasa itaas ng ikapitong kalangitan. At gayundin ang mga anghel, siya (r) – ang Propeta ay pinupuri rin ng mga ito. At ang hinggil naman sa ‘Salâm’ ng Allâh (I) ay ang Kanyang pangangalaga sa Propeta (r) mula sa kakulangan at anumang uri ng kasamaan. At kapag sinabi ng isang Muslim na (r) (Sal-lal-lâ-hu ‘a-lay-hi wa sal-lam), hinihiling niya sa Allâh (I) na ipagkaloob ang Kanyang Pagpuri at Katiwasayan kay Propeta Muhammad (r).
Shahid Namatay nang alang-alang sa Allâh (I).
Shirk Ang paglalagay ng katambal sa pagsamba sa Allâh (I) o paglalagay ng mga banal na katangian sa iba bukod sa Allâh (I), gayong ang mga banal na katangiang ito ay nauukol lamang sa Allâh (I). Sumamba sa mga idolo, santo, rebulto, imahen, mga diyus-diyosan, mga inanyuang bagay, mga tao, mga propeta at iba pa; mga pagano; nagturing na ang Allâh (I) ay mayroong anak, o kabilang sa tatlong persona, o may asawa; gumamit ng agimat, naniwala sa mga pamahiin, nagsagawa ng ‘magic’ o salamangka, naniwala sa mang-huhula, ‘horoscope,’ guhit ng palad, ‘chain letters,’ naniniwala na ang galaw ng mga bituin ay may kinalalaman o nakaka-apekto sa buhay ng tao at iba pa na mga katulad nito.
Nag-alay ng pagkain sa mga diyus-diyosan, rebulto, santo at iba pa na mga katulad nito – ang tinatawag na pag-aatang. Gumagamit ng tagapamagitan na tulad ng: pangungumpisal; o di kaya ay pinapadaan sa mga rebolto, santo, o imahen, o sa mga patay, ang mga kahilingan o panalangin; o di kaya ay kapag nagdarasal sinasabi sa duluhan ng panalangin na, sa pamamagitan o pangalan ni ganito o ganoon.
Paniniwala na ang pinagmumulan ng kapangyarihan, kapinsalaan, kagandahang-loob at mga biyaya ay mula sa iba bukod sa Allâh (I).
Lahat ng mga nagsagawa ng ‘Shirk,’ na namatay nang hindi nakapagsisi at hindi itinuwid ang mga sarili mula sa mga ‘dhulm’ (sukdulang kasamaan) na ito, ay mananatili sa Impiyernong-Apoy magpasawalang-hanggan.
Sihr Tumutukoy ito sa lahat ng mga sangay ng madyik (mahika), kasama rito ang pagsasalamangka, panggagayuma, pangkukulam, panghuhula at iba pa na mga kauri nito.
(I) ‘Sub-hâ-na-hu wa ta’âla’– Luwalhati sa Allâh (I) ang Ligtas sa lahat ng mga di-kaganapan, at ang Kataas-Taasan.
Sujud ‘As-Sujud’ – isang kaayusang nakapatirapa, na ang noo, ilong, mga palad ng dalawang kamay, ang mga tuhod at ang mga daliri ng dalawang paa ay nakalapat sa lapag.
Sunnah Mga naaalinsunod na pamamaraan o mga pamamaraan, mga pag-aatas, mga sinang-ayunan, mga uri ng pagsamba at mga pananalita ni Propeta Muhammad (r) na naging pamantayan ng mga Muslim sa pagsunod.
Tabâraka Ang Kabanal-Banalan at ang Kataas-Taasan.
wa Ta`ala
Talbîyah “Lab-bay-kal lâ-hum-ma lab-bayk! Lab-bay-ka lâ sha-ree-ka laka lab-bayk. In-nal ham-da wan-ni`mata, laka wal mulk, lâ sha-ree-ka lak.” Ang pagkakasalin ng kahulugan: “Narito ako bilang pagtugon sa ipinag-utos Mo, O Allâh; Narito ako bilang pagtugon sa Iyong panawagan at Narito ako na hindi nagtatambal sa pagsamba ng sinuman sa Iyo, naririto ako; katiyakan ang pagpupuri, ang biyaya at ang kaharian ay sa Iyo lamang; at wala Kang katambal sa pagsamba sa Iyo.”
`Uhud Isa sa mga kilalang bundok sa Al-Madinah, na kung saan sa paanan ng bundok na ito naganap ang dakilang labanan sa kasaysayan ng Islamiko. Ang labanang ito ay tinawag na ‘Ghaswah `Uhud’ – ang labanan sa `Uhud.
`Umrah Ang paglalakbay patungong Makkah – ang banal na lugar, upang isagawa ang ‘Tawâf’ o pag-ikot sa paligid ng ‘Ka`bah’ at pagsasagawa ng ‘Sa`ey’ o paglalakad (pagpaparoon at parito) sa dalawang maliliit na mga bundok ng ‘As-Safa’ at ‘Al-Marwah.’ Ito ay isinasagawa sa anumang oras sa buong taon. Ang ‘`Umrah’ ay tinatawag ding ‘Lesser Pilgrimage’ sa wikang Inggles.
Zakâh Sa Islamikong kahulugan, ang ‘Zakâh’ ay karapatan ng Allâh (I) sa kayamanan ng mga Muslim. At kung sa pang-agham na wika naman, ito ay may dalawang kahulugan. Kapwa ito nangangahulugan ng pagpapakadalisay at pagpapaunlad. Pagpapakadalisay, sapagkat ang ating mga kayamanan ay nililinis sa pamamagitan ng paglalaan ng bahagi nito para sa mga dukha at sa mga nangangailangang itinakda ng Islâm. Pagpapaunlad, sapagkat ang kahalintulad nito ay ang pagtagpas sa sanga ng halaman na nagiging sanhi ng pag-usbong ng panibagong mga sanga upang ito ay lalong yumabong, sa kapahintulutan ng Allâh (I), ang Kataas-taasan at malaya mula sa lahat ng di-kaganapan.
________________________________________
[1]‘As-Sajdah’ – Isinaling pagpapatirapa na ito ay binubuo ng paglapat ng noo sa lapag kasama ang dulo ng ilong, mga palad ng dalawang kamay, dalawang tuhod at mga daliri ng magkabilang paa.
[2]Upang mapanatili ang tunay na kahulugan nito at ng ilan pang mga salita, minabuti namin na panatilihin ang mga ito sa orihinal na ‘Arabic’ at ipinaliwanag na lamang namin ang ibig sabihin ng mga ito; na kung kaya, mangyari lamang na tingnan ang kahulugan ng salitang ito at ng iba pa, sa Talatinigan na nasa duluhan ng babasahing ito o di kaya ay nasa ikalawang tomo (vol. II).
[3]Tulad halimbawa ng salitang ‘Rabb’ – Ang salitang ‘Ar-Rabb’ ay isa sa mga katangian ng Allâh (I), at ito talaga ang aktuwal na salitang ginamit sa Banal na Qur’ân. Magkagayunpaman, sa lengguwaheng Filipino, walang angkop na salita ang maaaring itumbas upang maging kasingkahulugan ng salitang ‘Rabb.’ Ito ay mangangailangan pa ng lubos na pagpapaliwanag upang maunawaan ito at di-mabigyan ng limitadong kahulugan. Ang ibig sabihin nito: ang Allâh (I), Siya ay Nag-iisa at Bukod-Tanging Panginoon ng lahat ng mga nilalang, ng mga kalangitan at kalupaan, at ang lahat ng nasa pagitan ng mga ito, Siya ay Tagapaglikha, ang Nagmamay-ari ng lahat, ang Hari, ang Pinakamakapangyarihan, ang Tagapamahala, ang Tagapangalaga, ang Tagapagkaloob, ang Tagapagpanatili, ang Tagapagtustos, ang Tagapagtatag, ang Pinakamapagmahal, ang Tagapagbigay ng kasiguruhan at iba pa. Kung kaya, hindi makatarungang isalin lamang ito sa salitang ‘Panginoon’ o ‘Lord ’ dahil sa mag-iiba ang kahulugan nito, na nagiging sanhi tuloy ng pagsamba ng ibang tao sa hindi talagang tunay na dapat sambahin. Kaya’t iminumungkahi sa lahat na panatilihin ito sa orihinal nitong salita.
[4]Ang nakapaloob sa panaklong na pangalan – (Hesus u) – ay ginamit upang maipabatid at maging malinaw sa mga mambabasa na ang tinutukoy sa paksang ito ay siya na kagalang-galang. Sa katotohanan, walang layunin na isalin o baguhin ang orihinal niyang pangalan (`Isã u) dahil sa ito ay isang Banal na Kapahayagan, na ang mismong nagpangalan nito sa kanya ay ang Tagapaglikha, na ito ay bilang dakilang pagpaparangal sa kanya ng Allâh (I); at ganoon din, bilang labis-labis na paggalang ng mga Muslim sa kanya, sa paghirang sa kanya ng Allâh (I) at pagpili sa kanya bilang isa sa mga dakilang Sugo Niya, at sa mataas na antas na kanyang kinabibilangan sa Pananampalatayang Islâm; at maging ng kanyang kagalang-galang na ina at ng kanyang lahi na pinagmulan.
Bagama’t hindi ito ang nakasanayan na katawagan sa kanya sa labas ng Islâm at hindi rin ito batid ng halos lahat ng hindi Muslim sa buong daigdig, subali’t dapat isaalang-alang na hindi maaaring baguhin ang isang tunay na pangalan at Banal na Kapahayagan lalo pa’t ang nagpangalan nito sa kanya ay ang mismong Tagapaglikha, dahil ito’y mangangahulugan ng pagbabago at paglabas sa Tunay na Katuruan; kawalan ng tunay na paggalang sa dakilang Sugong nabanggit at isang malaking pagkakasala dahil paglapastangan sa Salita ng Tagapaglikha na hahantong sa masidhi at walang-hanggang kaparusahan sa Kabilang-Buhay.
Samakatuwid, gayundin ang ginawang panuntunan sa lahat ng pangalan ng mga Propeta at Sugo, at sa iba pang pangalan; matutunghayan kung gayon na may kasunod din itong pangalan na nakapaloob sa panaklong.
[5]Isa pang halimbawa, ‘Al-Jannah’ – isinaling Paraiso na ito ay tumutukoy sa Hardin na may umaagos na mga ilog sa ilalim ng nagtataasang Palasyo at mga punungkahoy na may malawak na mga lilim.
5Ang naunang nasyon - Ang naunang Nasyon ay tumutukoy sa mga Hudyo.
6Ang sumunod - Ang sumunod na Nasyon pagkatapos nila ay tumutukoy sa mga nag-aangking tagasunod ni `Îsã (u) na nasa labas ng Islâm.
[8]Mangyari lamang ay tingnan ang mga kapaliwanagan ng salitang ito sa talatinigan na nasa duluhan ng Aklat na ito.
7Sa simula kasi, ang mga Muslim noong kapanahunan ni Propeta Muhammad (r), sa tuwing sila ay magsa-‘Salâh,’ nakaharap sila sa direksiyon (‘Qiblah’) tungo sa ‘Baytul Maqdis’ (Falisteen). Subali’t noong ibinaba ang Rebelasyon hinggil sa direksiyon ng pagharap patungo sa Makkah ay ibinaling nila ang ‘Qiblah’ na kanilang hinaharapan patungo sa direksiyon ng Makkah.
8Ang ibig sabihin nito, yaong nag-utos sa kanila na sumamba sa iba bukod sa Allâh (I) ay itatanggi nila ito, sasabihin nila na hindi namin sila inutusan na sumamba sa iba.
9Ang tinutukoy dito na matinding pangangailangan ay kapag ang isang tao ay nasa isang lugar o disyerto (hal.), at pagkatapos ay walang pagkain maliban sa mga ito at mamamatay siya kapag hindi siya nakakain; samakatuwid, sa ganitong kalagayan, ipinahihintulot sa kanya ang kumain ng mga ito, magkagayunpaman ang layunin ay hindi para mabusog kundi upang makaligtas lamang sa kamatayan, na hindi niya lalampasan ang hangganang ipinahintulot ng Allâh (I) sa kanya. Ito ang isa sa mga halimbawa ng ibig sabihin ng ‘kapag ang isang tao ay napaharap sa isang matinding kalagayan o pangangailangan.’
10Bawal ang makipagtalik sa asawa noon sa gabi ng buwan ng Ramadhan, subali’t ito ay nilalabag nila noong bago pa sila sa Islâm. Magkagayunpaman ay pinatawad sila ng Allâh (I) at pinagaan sa kanila ang mga bagay na ito, na kung kaya, ipinahintulot ito ng Allâh (I) [sa gabi ng pag-aayuno].
11Fitnah – Ang kahulugan ng ‘Fitnah’ sa talatang ito ay tumutukoy sa pagiging ‘Kufr’ (pagtanggi), paglabag, paglalagay ng katambal sa pagsamba sa Allâh (‘Shirk’) at pagharang sa Daan ng Katotohanan.
[14]Sa sinumang nais manalangin nito ay ganito ito bibigkasin o babasahin sa wikang ‘Arabic:’ “Rab-ba-nã a-a-tinâ fîd-dun-yâ ha-sa-nah, wa fîl-â-khi-ra-ti ha-sa-nah, wa qi-nâ a-dhâ-ban-nâr.”
15Dumating – Lahat ng inihayag sa Aklat ng Allâh (I) na Al-Qur’ân hinggil sa mga ‘siffât’ (صفات) – ‘mga katangian ng Allâh’ (تعالى - ang Kataas-taasan) – na tulad ng Kanyang pagdating, ang Kanyang pagparoon sa ibabaw ng Kanyang ‘`Arsh’ (na isinalin bilang Trono), ang Kanyang Mukha, mga Mata, mga Kamay, mga Paa, mga Lulod at iba pa bilang Kanyang mga katangian. At sa lahat ng sinabi ng Sugo ng Allâh mula sa mga tunay na mapapanaligang ‘Ahâdîth’ (mga pagsasalaysay), tulad ng Kanyang katangian na ‘Nuzûl’ (نزول ), ang Kanyang pagbaba, ang Kanyang pagtawa at iba pa. Ang mga katangiang nabanggit ay naaangkop lamang sa Kanyang Kadakilaan, Kamaharlikaan, at sa Kanyang pagiging Bukod-Tangi at Nag-iisang Tagapaglikha.
Ang lahat ng mga katangiang ito ay angkop na angkop lamang sa Allâh (I) nang wala Siyang nakakahalintulad na kahit na alinman sa Kanyang mga nilikha. Sinabi ng Allâh (I) sa Qur’ân:
“...Siya ay walang katulad at walang maihahambing sa Kanya mula sa anuman na Kanyang mga nilikha, at Siya ay ‘As-Samee`’ – ang Ganap na Nakaririnig, na ‘Al-Baseer’ – ang Ganap na Nakakikita...” (ang pagkakasalin ng kahulugan, Qur’ân 42:11); “At kailanman ay walang maihahalintulad sa Kanya.” (ang pagkakasalin ng kahulugan, Qur’ân 112:4).
Ang mga paham o pantas na pangrelihiyon ng Qur’ân at ‘Sunnah’ ay naniniwala sa mga katangiang ito at pinagtibay na ang mga ito ay tunay Niyang Katangian:
a.] Nang hindi ito binibigyan ng ‘Ta`wîl’ (تأويل) o ‘Tahrîf ’ (تحريف) - nang hindi ito pinakahuhulugan ng ibang bagay. Na tulad halimbawa ng pagkakalikha ng Allâh (I) kay Âdam (u) sa pamamagitan ng Kanyang kamay, hindi maaaring alisin ang katangian na Siya ay nagtataglay ng Kamay, at pagkatapos ay bibigyan ng ibang pakahulugan at sasabihin na ito ay sumasagisag sa kapangyarihan. Siya ay nagtataglay ng Kamay at kung papaano ito, ito ay batay sa Kanyang Kadakilaan at Kamaharlikaan.
b.] Nang hindi ito ginagawan ng ‘Tashbîh’ ( تـشـبيه) – nang hindi binibigyan ng pagkakatulad o pagkakahawig sa alinman sa Kanyang mga nilikha. Hindi maaari na ang Kanyang mga katangian ay katulad ng alinman sa Kanyang mga nilikha, sapagka’t Siya ay walang katulad: “At walang sinuman ang maihahambing sa Kanya.”
k.] Nang hindi sinasabi na ito ay ‘Ta`atil’ (تعطيل ) – ganap na ipagsasawalang-bahala ang Kanyang mga katangian na tulad halimbawa ng pagtanggi na Siya ay may Mukha at iba pa.
d.] Nang hindi tinatanong ang pagiging paano o ‘Takyîf’ (تكييف) nito, dahil kung paano ito nagaganap, ay batay lamang sa kadakilaan ng Allâh (I) at sa Kanyang kamaharlikaan.
13Ang mga Sagradong Buwan ay Buwan ng ‘Rajab,’ ‘Dhul Qa`dah,’ ‘Dhul Hijjah’ at ‘Muharram.’
[17]Na ito ay kalimutan niya sa pakahulugan na para siya ay makagawa ng kabutihan at hindi ito ang maging hadlang, at pagkatapos ay pagpupunan niya ang anumang panumpaan sa Allâh (I) na hindi niya natupad.
15Ang pagpupunan na gagawin sa hindi natupad na panumpaan sa Allâh (I) ay sa pamamagitan ng pagpapakain ng sampung mahihirap o di kaya ay ibili sila ng mga damit o di kaya ay sa pamamagitan ng pagpapalaya ng isang alipin. Gayunpaman, kung hindi niya magagawa ang alinman sa mga ito, maaari na lamang siyang mag-ayuno ng tatlong araw at mangako siya pagkatapos nito na hindi na niya ito babalikan pa.
16Hindi na siya magiging ‘Halâl’ sa kanya – na ang ibig sabihin nito ay hindi sila maaaring magkabalikan bilang mag-asawa hanggang hindi nakapag-aasawa ng iba ang babae. Ito ay bilang aral sa mga kalalakihan, nang sa gayon ay mapahalagahan nila ang mga salita na kanilang binibitiwan.
20Tumutukoy sa mga sumunod sa Allâh (I) at naniwala sa Kanya.
21Tumutukoy sa mga lumabag sa kagustuhan ng Allâh (I), nagtambal o sumamba ng iba bukod sa Kanya.
22Ang Allâh (I) ay nagtataglay ng ganitong katangian na batay sa Kanyang Kadakilaan at Kamaharlikaan. Para sa karagdagang kaalaman, mangyari lamang ay tingnan ang ilang paliwanag hinggil sa mga katangian ng Allâh (I) sa Talata bilang 210, footnote (o talababa) bilang 14, pahina 67-68.
[23]Bagama’t maaari itong sabihin sa anumang wika na nais, magkagayunpaman, sa sinumang nais itong sabihin sa wikang ‘Arabic’ ay ganito ito bibigkasin: ‘Rab-ba-nã in-na-nã â-man-nâ fagh-fer-la-nâ dhu-nu-ba-nâ wa qi-nâ `a-dhâ-ban-nâr.’
[24]Ito talaga ang tunay niyang pangalan – Maryam – subali’t nakagawian na siya ay tawaging Maria.
25Isa sa mga natatanging himala ang pagkakalikha kay `Îsã (Hesus u).
26Ang pamamaraan na ginawa nila upang mabatid kung sino ang mangangalaga kay Maryam ay nagpaligsahan sila: itinapon nila ang kanilang mga panulat na may pangalan na nakasulat sa mga ito sa ilog ng Jordan, at ang panulat na hindi aanurin ng tubig ang magwawagi, at ang hindi inanod na panulat ay ang kay Zakariyâ, na kung kaya, sa kanya napunta ang pangangalaga.
[27]Pinupuri, niluluwalhati at dinadakila.
[28] ‘Janabah’ – katulad ng nakipagtalik o kahit na hindi nakipagtalik subali’t mayroong lumabas na semilya na tulad halimbawa ng sa ‘wet dream.’
[29]Ang isang pamamaraan ng pagsasagawa nito ay idadampi ang mga palad ng kamay sa alikabok at pagkatapos ay ipapahid sa mukha ng isang beses at sa magkabilang kamay.
[30]Na ito ay ang kanyang mga naiwang batas at mga alituntunin ng buhay.
[31]Ito ay tumutukoy noong kapanahunan ni Propeta Muhammad (r) na kakaunti pa lamang sila at mahihina sa Makkah.
[32]Naitala ni Ibn Abi Hatim na sinabi ni Ahmed bin Sinan Al-Wasiti na narinig niya si Shadh bin Yahya na nagsabi hinggil sa pahayag ng Allâh (I) na: “At Kanyang Salita, na Kanyang ipinagkaloob kay Maryam at isang Espiritu na (Kanyang nilikha o) mula sa Kanya;” na ang paliwanag hinggil dito, na si `Îsã (Hesus u) ay hindi mismo ang salita, kundi dahil sa salita o pag-aatas na ‘kun fayakun,’ siya ay naging si `Îsã (u). (Tafseer Ibn Katir, Tomo (Volume) 3, pahina 58)
[33]Ang ganitong katawagan na ‘Espiritu ng Allâh’ (Ruhullâh) ay pagpaparangal ng Allâh sa bagay na yaon na Kanyang nabanggit, at hindi ito mismo ang Allâh o kabahagi Niya na tulad ng maling pag-angkin ng mga Krisitiyano. Ang ibig sabihin nito ay ‘Espiritu na pagmamay-ari o nilikha ng Allâh (I),’ na tulad halimbawa ng salitang ‘Baytullâh’ (ang Tahanan ng Allâh, na ito ay yaong nasa Makkah), hindi ibig sabihin nito na dahil sa ang Makkah ay tinawag na Tahanan ng Allâh, ay nandoon na mismo ang Allâh. Hindi! Kundi bilang pagpaparangal sa bagay na yaon, na ang ibig sabihin ay ‘Tahanan ng pagsamba sa Allâh.’ Na tulad halimbawa ng pahayag na: “Ito ay babaing-kamelyo ng Allâh na ipinagkaloob kay Propeta Saleh (u),” na ang ibig sabihin nito, ito ay babaing-kamelyo na nilikha ng Allâh o pagmamay-ari Niya, o isang palatandaan mula sa Kanya. Na samakatuwid, ang mga ganitong katawagan ay nangangahulugan ng pagpaparangal ng Allâh sa mga bagay na yaon, kung ito ay ipinatutungkol sa Kanya sa mga ganitong kaparaanan. (Tafseer Ibn Kathir, Tomo (Volume) 3, pahina 59)
[34]Na ang ibig sabihin....
[35]Naging pamahiin ng mga Arabo noon na bago sila magpasiya ng isang bagay, na tulad halimbawa ng paglalakbay – na kung ito ba ay isasagawa nila o hindi; ay ginagamitan muna nila ito ng ‘Azlâm.’ Na isinusulat nila sa mga pana ang iba’t ibang desisyon na gagawin nila, at pagkatapos ay dadamputin nila ang isa sa mga ito, at kung ano ang nakasulat sa nadampot niyang pana ay yaon ang kanyang gagawing pasiya. At iba naman ang pamamaraan na ‘Azlâm’ na isinasagawa ng mga Persiyano at mga Romano noon, ginagamitan nila ito ng mga ‘dice’ na tulad ng mga ginagamit sa pagsusugal.
[36]Hadath Akbar – malaking pangyayari
[37]Mangyari lamang ang tingnan ang karagdagang pagpapatibay….Juan 20:17…
[38]Tingnan ang karagdagang pagpapatibay…Mga Gawa 2:22…at ang Diyos ay hindi maaaring maging tao at hindi maaaring pumasok sa kanyang mga nilikha....
[39]Na ang inililigaw lamang ng Allâh (I) ay ang mga karapat-dapat na iligaw.
[40]Kung papaano ito...
[41]Na ang ibig sabihin ay baka makakuha kayo ng kayamanan na bawal o sa di makatarungang pamamaraan dahil lalabas na ito ay pandaraya.
[42]Ito ay angkaop lamang sa Kanyang Kamaharlikaan.
[43]
[44]Na ito ay noong kapanahunan ni Propeta Muhammad (r), na mga ‘Mushrikûn’ pa ang karamihan na naririrahan doon.
[45]Mangyari lamang ay tingnan ang hinggil sa paksang ito sa Qur’ân 14:48.
[46] Bilang kondisyon ng pagbibigay niya ng kabuhayan sa kanila na tulad halimbawa ng trigo at iba pa.
[47]Kabuhayan – ito ay tungkol sa mga dala-dala nilang pagkain.
[48]Isinalaysay ni `Abdulrazzaq na sinabi ni Ibn Abbas, “Noong naglakbay na ang ‘Caravan’ mula sa Ehipto, nagsimulang umihip ang hangin at dinala ang amoy ng kamiseta ni Yûsuf kay Ya`qub. Naamoy niya ito mula sa layo na walong araw na paglalakbay.” (Naitala sa mga nalikom na Aklat nina `Abdulrazzaq 2:329 at ‘At-Tabari’ 16:250, ‘Tafsir Ibn Kathir,’ tomo (‘volume’) 5, pahina 207.
[49]Ito ay patungkol sa mga walang pananampalataya noon.
[50]Ang mga Arabo noong kapanahunan ng ‘Jahiliyyah’ (kamangmangan) ay ayaw nilang magkaroon ng anak na mga kababaihan at kapag sila ay nagkaroon ng sanggol na babae ay inililibing nila ito nang buhay, ang gusto lamang nila ay mga anak na lalaki, at kung ano ang ayaw nila sa kanilang mga sarili ay ito ang itinatangi nila para sa Allâh (I), gayong ang Allâh (I) ay hindi maaaring magkaroon ng anak dahil hindi angkop sa Kanyang Kadakilaan at Kamaharlikaan ang pagkakaroon ng anak, at ang mga anghel na itinatangi nila bilang mga anak ng Allâh (I) na mga kababaihan, sa katunayan ay mga walang kasarian, hindi babae ni lalaki man.
[51]Na kung kaya, inihampas ni Mousa… (369)……volume 6...
[52]Ito ay angkop sa Kanyang Kamaharlikaan.
[53]‘As-Sajdah’ – Isinaling pagpapatirapa na ito ay binubuo ng paglapat ng noo sa lapag kasama ang dulo ng ilong, mga palad ng dalawang kamay, dalawang tuhod at mga daliri ng magkabilang paa.
[54]Na hindi maaaring tanungin kung paano Niya ito ginawa, walang paghahambing o pagtutulad sa Kanyang mga nilikha kundi ito ay batay lamang sa Kanyang Kamaharlikaan.
[55]
[56]‘Sidr’ – sa Ingles ay Lote.
[57]Ito ang katawagan nila sa mga maalam, na ang salamangkero noong panahong yaon ay iginagalang nila at kabilang sa mga matataas sa lipunan.
[58]Lahat ng sambayanan na nasakupan ng kanyang mensahe.
[59]Ang katangiang ito at pagkilos na Kanyang tinataglay ay angkop na angkop lamang sa Kanyang Kadakilaan at Kamaharlikaan, na walang paghahambing na ginagawa, na hindi binabago ang kahulugan na sinasabi halimbawa na ito ay simbolo lamang, na hindi tinatanong ang pagiging paano nito, kundi ito ay ganap na nababatay lamang sa Kanyang Kadakilaan at Kamaharlikaan.
[60]Kabalyeriya – sundalo na nakikipaglaban na nakasakay sa kabayo.
[61]‘Sâq’ – isinalin sa wikang Filipino na Binti, na ito ay walang kahalintulad kundi ayon sa angkop na Kamarlikaan ng Allâh.
[62]Kyubit – sinaunang pamamaraan ng pagsukat ng haba sa pamamagitan ng braso, mula siko hanggang pulso o galanggalangan (‘wrist’ sa wikang Ingles).
[63]Ito ang katibayan hinggil sa kakulangan sa kaalaman ng mga walang pananampalataya mula sa ‘jinn’ na itinatangi nila ang kasamaan sa Allâh (I), gayong hindi ito katangian ng Allâh (I) na tulad ng sinabi ni Propeta Muhammad, na ‘Ang kasamaan ay hindi maaaring itangi sa Iyo (Allâh I).’ Naitala sa Muslim 1:535.
[64]‘Ba-la-ghat’ – ‘Collarbone’ sa wikang Ingles, ‘Balagat’ sa wikang tagalog, na ito…..
Sunday, May 16, 2010
Sûrat Al-Falaq
113
CXIII – Sûrat Al-Falaq [Ang Pagbubukang-Liwayway]
بسم الله الرحمن الرحيم
Sa Ngalan ng Allâh, ang Pinakamahabagin, ang Napakamaawain at Ganap na Mapagmahal
1. Sabihin mo, O Muhammad: “Nagpapakupkop ako at hinihingi ko ang kalinga ng Allâh (I) na ‘Rabb’ na Tagapaglikha ng ‘Falaq,’ na ito ay pagbubukang-liwayway.
2. “Mula sa kasamaan ng lahat ng nilikha at sa mga kapinsalaan na maidudulot nito.
3. “At mula sa kasamaan ng matinding kadiliman kapag kumalat na ang gabi nito at sa anumang kasamaan at mga nakapipinsala na nangyayari rito.
4. “Mula sa mga nagsasagawa ng karunungang itim na mga kababaihan na hinihipan nila ang kanilang mga ibinuhol na tali, na ito ay kanilang pinagbubuhul-buhol bilang pangkukulam.
5. “At mula sa kasamaan ng sinumang mainggitin kapag kinapopootan na niya ang mga tao dahil sa mga biyayang ipinagkaloob ng Allâh (I) sa kanila, na kapag siya ay naiingit ay nais niyang mawala ito sa kanila.”
CXIII – Sûrat Al-Falaq [Ang Pagbubukang-Liwayway]
بسم الله الرحمن الرحيم
Sa Ngalan ng Allâh, ang Pinakamahabagin, ang Napakamaawain at Ganap na Mapagmahal
1. Sabihin mo, O Muhammad: “Nagpapakupkop ako at hinihingi ko ang kalinga ng Allâh (I) na ‘Rabb’ na Tagapaglikha ng ‘Falaq,’ na ito ay pagbubukang-liwayway.
2. “Mula sa kasamaan ng lahat ng nilikha at sa mga kapinsalaan na maidudulot nito.
3. “At mula sa kasamaan ng matinding kadiliman kapag kumalat na ang gabi nito at sa anumang kasamaan at mga nakapipinsala na nangyayari rito.
4. “Mula sa mga nagsasagawa ng karunungang itim na mga kababaihan na hinihipan nila ang kanilang mga ibinuhol na tali, na ito ay kanilang pinagbubuhul-buhol bilang pangkukulam.
5. “At mula sa kasamaan ng sinumang mainggitin kapag kinapopootan na niya ang mga tao dahil sa mga biyayang ipinagkaloob ng Allâh (I) sa kanila, na kapag siya ay naiingit ay nais niyang mawala ito sa kanila.”
Sûrat Al-Ikhlâs
112
CXII – Sûrat Al-Ikhlâs [Ang Kadalisayan]
بسم الله الرحمن الرحيم
[Bismillâhir Rahmânir Rahîm]
Sa Ngalan ng Allâh, ang Pinakamahabagin, ang Napakamaawain at Ganap na Mapagmahal
1. Sabihin mo, O Muhammad: “Siya ang Allâh (I) na ‘Ahad’ – Bukod-Tangi na ang pagsamba ay para lamang sa Kanya, na wala Siyang katambal na kahit na sinuman.
2. “Ang Allâh (I) ay ‘As-Samad’ – ang Bukod-Tangi na inaasahan ng Kanyang mga nilikha sa lahat ng kanilang pangangailangan, Ganap, walang kakulangan at walang pangangailangan.
3. “Kailanman ay hindi Siya nagkaroon ng anak at kailanman ay hindi Siya ipinanganak at wala Siyang asawa.
4. “At kailanman ay walang maihahalintulad sa Kanya, sa Kanyang Pangalan, sa Kanyang mga Katangian at sa Kanyang mga Gawain, na luwalhati sa Kanya na Kataas-Taasan.”
CXII – Sûrat Al-Ikhlâs [Ang Kadalisayan]
بسم الله الرحمن الرحيم
[Bismillâhir Rahmânir Rahîm]
Sa Ngalan ng Allâh, ang Pinakamahabagin, ang Napakamaawain at Ganap na Mapagmahal
1. Sabihin mo, O Muhammad: “Siya ang Allâh (I) na ‘Ahad’ – Bukod-Tangi na ang pagsamba ay para lamang sa Kanya, na wala Siyang katambal na kahit na sinuman.
2. “Ang Allâh (I) ay ‘As-Samad’ – ang Bukod-Tangi na inaasahan ng Kanyang mga nilikha sa lahat ng kanilang pangangailangan, Ganap, walang kakulangan at walang pangangailangan.
3. “Kailanman ay hindi Siya nagkaroon ng anak at kailanman ay hindi Siya ipinanganak at wala Siyang asawa.
4. “At kailanman ay walang maihahalintulad sa Kanya, sa Kanyang Pangalan, sa Kanyang mga Katangian at sa Kanyang mga Gawain, na luwalhati sa Kanya na Kataas-Taasan.”
Sûrat Al-Masad
111
CXI – Sûrat Al-Masad [Ang Hibla ng Palmera]
بسم الله الرحمن الرحيم
Sa Ngalan ng Allâh, ang Pinakamahabagin, ang Napakamaawain at Ganap na Mapagmahal
1. Pagkawasak at tuluyang pagkabigo sa dalawang kamay ni Abû Lahab dahil sa kanyang pamiminsala sa Sugo ng Allâh na si Propeta Muhammad (I), at walang pag-aalinlangang ito ay tunay na naganap sa kanya.
2. Hindi naging kapaki-pakinabang sa kanya ang kanyang kayamanan at anak, na kung kaya, kailanman ay walang magagawa ang mga ito sa kanya upang siya ay iligtas mula sa kaparusahan ng Allâh (I) kapag ito ay dumating na sa kanya.
3-4. Walang pag-aalinlangan, siya ay papapasukin sa naglalagablab na Apoy, at ganoon din ang kanyang asawa na siyang nagdadala ng mga tinik upang ito ay ikalat sa dinaraanan ng Propeta bilang pamiminsala sa kanya.
5. Na nakapulupot nang mahigpit sa kanyang leeg ang lubid na magaspang ng ‘Masad’ – hibla ng puno ng palmera, at iniaangat siya sa pamamagitan nito sa Impiyernong-Apoy, pagkatapos ay ihahagis siya tungo sa kaila-ilaliman nito.
CXI – Sûrat Al-Masad [Ang Hibla ng Palmera]
بسم الله الرحمن الرحيم
Sa Ngalan ng Allâh, ang Pinakamahabagin, ang Napakamaawain at Ganap na Mapagmahal
1. Pagkawasak at tuluyang pagkabigo sa dalawang kamay ni Abû Lahab dahil sa kanyang pamiminsala sa Sugo ng Allâh na si Propeta Muhammad (I), at walang pag-aalinlangang ito ay tunay na naganap sa kanya.
2. Hindi naging kapaki-pakinabang sa kanya ang kanyang kayamanan at anak, na kung kaya, kailanman ay walang magagawa ang mga ito sa kanya upang siya ay iligtas mula sa kaparusahan ng Allâh (I) kapag ito ay dumating na sa kanya.
3-4. Walang pag-aalinlangan, siya ay papapasukin sa naglalagablab na Apoy, at ganoon din ang kanyang asawa na siyang nagdadala ng mga tinik upang ito ay ikalat sa dinaraanan ng Propeta bilang pamiminsala sa kanya.
5. Na nakapulupot nang mahigpit sa kanyang leeg ang lubid na magaspang ng ‘Masad’ – hibla ng puno ng palmera, at iniaangat siya sa pamamagitan nito sa Impiyernong-Apoy, pagkatapos ay ihahagis siya tungo sa kaila-ilaliman nito.
Sûrat An-Nasr
110
CX – Sûrat An-Nasr [Ang Tulong]
بسم الله الرحمن الرحيم
[Bismillâhir Rahmânir Rahîm]
Sa Ngalan ng Allâh, ang Pinakamahabagin, ang Napakamaawain at Ganap na Mapagmahal
1. Kapag naganap na, O Muhammad, ang iyong pagkapanalo laban sa mga walang pananampalataya na mga Quraysh, at naganap na sa iyo, ang tagumpay sa pamamagitan ng pagpasok mo sa Makkah.
2. At nakita mo ang maraming tao na papasok sa Islâm na Relihiyon ng Allâh (I), nang grupu-grupo.
3. Kapag ito ay naganap, samakatuwid ay ihanda mo na ang iyong sarili sa pakikipagharap sa iyong ‘Rabb’ na Tagapaglikha sa pamamagitan ng patuloy na pagpuri bilang pasasalamat sa Kanya, at patuloy na paghingi ng kapatawaran, dahil walang pag-aalinlangan, Siya ay Ganap na Mapagpatawad sa mga pumupuri at humihingi ng kapatawaran sa Kanya, na pinatatawad sila at minamahal, at tinatanggap ang kanilang pagbabalik-loob.
CX – Sûrat An-Nasr [Ang Tulong]
بسم الله الرحمن الرحيم
[Bismillâhir Rahmânir Rahîm]
Sa Ngalan ng Allâh, ang Pinakamahabagin, ang Napakamaawain at Ganap na Mapagmahal
1. Kapag naganap na, O Muhammad, ang iyong pagkapanalo laban sa mga walang pananampalataya na mga Quraysh, at naganap na sa iyo, ang tagumpay sa pamamagitan ng pagpasok mo sa Makkah.
2. At nakita mo ang maraming tao na papasok sa Islâm na Relihiyon ng Allâh (I), nang grupu-grupo.
3. Kapag ito ay naganap, samakatuwid ay ihanda mo na ang iyong sarili sa pakikipagharap sa iyong ‘Rabb’ na Tagapaglikha sa pamamagitan ng patuloy na pagpuri bilang pasasalamat sa Kanya, at patuloy na paghingi ng kapatawaran, dahil walang pag-aalinlangan, Siya ay Ganap na Mapagpatawad sa mga pumupuri at humihingi ng kapatawaran sa Kanya, na pinatatawad sila at minamahal, at tinatanggap ang kanilang pagbabalik-loob.
Sûrat Al-Kâfirûn
109
CIX – Sûrat Al-Kâfirûn
[Ang mga Walang Pananampalataya]
بسم الله الرحمن الرحيم
Sa Ngalan ng Allâh, ang Pinakamahabagin, ang Napakamaawain at Ganap na Mapagmahal
1. Sabihin mo, O Muhammad, sa kanila na hindi naniwala sa Allâh (I) at sa Kanyang Sugo: “O kayong mga hindi naniniwala sa Allâh (I).
2. “Hindi ko sasambahin ang anumang sinasamba ninyo na mga rebulto at mga diyus-diyosan na walang kabuluhan.
3. “At kayo ay hindi rin ninyo sasambahin ang aking sinasamba na Bukod-Tanging Nag-iisa, na Siya lamang ang karapat-dapat na sambahin.
4. “At ako, kailanman ay hindi mangyayari na sasamba sa mga sinasamba ninyo na mga rebulto at mga huwad na mga diyos.
5. “At kailanman ay hindi kayo sasamba sa aking sinasamba.
6. “Na kung kaya, sa inyo na lamang ang inyong ‘deen’ (o relihiyon) na inyong pinagpipilitan na sundin, at sa akin na lamang din ang aking ‘Deen’ (o Relihiyon), na hindi na ako maghahangad ng iba pa.”
CIX – Sûrat Al-Kâfirûn
[Ang mga Walang Pananampalataya]
بسم الله الرحمن الرحيم
Sa Ngalan ng Allâh, ang Pinakamahabagin, ang Napakamaawain at Ganap na Mapagmahal
1. Sabihin mo, O Muhammad, sa kanila na hindi naniwala sa Allâh (I) at sa Kanyang Sugo: “O kayong mga hindi naniniwala sa Allâh (I).
2. “Hindi ko sasambahin ang anumang sinasamba ninyo na mga rebulto at mga diyus-diyosan na walang kabuluhan.
3. “At kayo ay hindi rin ninyo sasambahin ang aking sinasamba na Bukod-Tanging Nag-iisa, na Siya lamang ang karapat-dapat na sambahin.
4. “At ako, kailanman ay hindi mangyayari na sasamba sa mga sinasamba ninyo na mga rebulto at mga huwad na mga diyos.
5. “At kailanman ay hindi kayo sasamba sa aking sinasamba.
6. “Na kung kaya, sa inyo na lamang ang inyong ‘deen’ (o relihiyon) na inyong pinagpipilitan na sundin, at sa akin na lamang din ang aking ‘Deen’ (o Relihiyon), na hindi na ako maghahangad ng iba pa.”
Sûrat Al-Kawthar
108
CVIII – Sûrat Al-Kawthar [Isang Ilog Sa Al-Jannah Na Al-Kawthar]
بسم الله الرحمن الرحيم
Sa Ngalan ng Allâh, ang Pinakamahabagin, ang Napakamaawain at Ganap na Mapagmahal
1. Katiyakan, ipinagkaloob Namin sa iyo, O Muhammad, ang masaganang kabutihan dito sa daigdig at sa Kabilang-Buhay, na kabilang dito ay ang ilog ng Kawthar sa Al-Jannah, na sa magkabilang pampang ay mga tolda na gawa sa mga Perlas, at ang lupa nito ay musk, na ang tubig nito ay mas maputi pa kaysa gatas at mas matamis pa kaysa pulut-pukyutan.
2. Na kung kaya, maging taimtim ka sa lahat ng iyong pagsa-‘Salâh’ sa iyong ‘Rabb’ na Tagapaglikha, at maghandog ng hayop bilang pag-aalay lamang sa Kanya.
3. Katiyakan, ang para sa kanya na nagalit sa iyo at nagkaroon ng poot sa dala-dala mong gabay at liwanag, ay ipagkakait ang anumang kasaganaan at kabutihan dito sa daigdig at sa Kabilang-Buhay.
CVIII – Sûrat Al-Kawthar [Isang Ilog Sa Al-Jannah Na Al-Kawthar]
بسم الله الرحمن الرحيم
Sa Ngalan ng Allâh, ang Pinakamahabagin, ang Napakamaawain at Ganap na Mapagmahal
1. Katiyakan, ipinagkaloob Namin sa iyo, O Muhammad, ang masaganang kabutihan dito sa daigdig at sa Kabilang-Buhay, na kabilang dito ay ang ilog ng Kawthar sa Al-Jannah, na sa magkabilang pampang ay mga tolda na gawa sa mga Perlas, at ang lupa nito ay musk, na ang tubig nito ay mas maputi pa kaysa gatas at mas matamis pa kaysa pulut-pukyutan.
2. Na kung kaya, maging taimtim ka sa lahat ng iyong pagsa-‘Salâh’ sa iyong ‘Rabb’ na Tagapaglikha, at maghandog ng hayop bilang pag-aalay lamang sa Kanya.
3. Katiyakan, ang para sa kanya na nagalit sa iyo at nagkaroon ng poot sa dala-dala mong gabay at liwanag, ay ipagkakait ang anumang kasaganaan at kabutihan dito sa daigdig at sa Kabilang-Buhay.
Sûrat Al-Mâ`ûn
107
CVII – Sûrat Al-Mâ`ûn [Ang Mga Maliliit Na Mga Kabutihan]
بسم الله الرحمن الرحيم
Sa Ngalan ng Allâh, ang Pinakamahabagin, ang Napakamaawain at Ganap na Mapagmahal
1. Nakita mo ba ang kalagayan niya na pinasinungalingan ang Pagkabuhay na Mag-uli at Pagbabayad?
2. Na siya ay matinding nagtataboy sa mga ulila mula sa kanilang karapatan dahil sa katigasan ng kanyang puso.
3. At hindi niya hinihimok ang iba na magpakain ng mahihirap, na kung kaya, paano pa kaya niya ito ipatutupad sa kanyang sarili?
4-5. Samakatuwid, matinding kaparusahan at kapahamakan sa mga yaong nagsasagawa ng ‘Salâh’ nang may pagkukunwari na wala sa pagiging taimtim nito, na hindi nila ito ginagawa sa tamang kaparaanan at wala ito sa tamang oras na itinakda.
6. Sila ang mga yaong nagsasagawa ng kabutihan nang lantaran para lamang makita ng tao.
7. Ipinagkakait nila ang pagpapahiram ng mga maliliit na bagay na hindi naman nakakaapekto sa kanila kapag ito ay kanilang ipinahiram (na katulad ng kagamitang pambahay), at iba pa, na kung kaya, hindi sila naging mabuti sa pagsamba sa kanilang ‘Rabb’ na Tagapaglikha at hindi rin sila naging mabuti sa mga nilikha ng Allâh.
CVII – Sûrat Al-Mâ`ûn [Ang Mga Maliliit Na Mga Kabutihan]
بسم الله الرحمن الرحيم
Sa Ngalan ng Allâh, ang Pinakamahabagin, ang Napakamaawain at Ganap na Mapagmahal
1. Nakita mo ba ang kalagayan niya na pinasinungalingan ang Pagkabuhay na Mag-uli at Pagbabayad?
2. Na siya ay matinding nagtataboy sa mga ulila mula sa kanilang karapatan dahil sa katigasan ng kanyang puso.
3. At hindi niya hinihimok ang iba na magpakain ng mahihirap, na kung kaya, paano pa kaya niya ito ipatutupad sa kanyang sarili?
4-5. Samakatuwid, matinding kaparusahan at kapahamakan sa mga yaong nagsasagawa ng ‘Salâh’ nang may pagkukunwari na wala sa pagiging taimtim nito, na hindi nila ito ginagawa sa tamang kaparaanan at wala ito sa tamang oras na itinakda.
6. Sila ang mga yaong nagsasagawa ng kabutihan nang lantaran para lamang makita ng tao.
7. Ipinagkakait nila ang pagpapahiram ng mga maliliit na bagay na hindi naman nakakaapekto sa kanila kapag ito ay kanilang ipinahiram (na katulad ng kagamitang pambahay), at iba pa, na kung kaya, hindi sila naging mabuti sa pagsamba sa kanilang ‘Rabb’ na Tagapaglikha at hindi rin sila naging mabuti sa mga nilikha ng Allâh.
Sûrat Quraysh
106
CVI – Sûrat Quraysh [(Angkan ng) Quraysh]
بسم الله الرحمن الرحيم
Sa Ngalan ng Allâh, ang Pinakamahabagin, ang Napakamaawain at Ganap na Mapagmahal
1-2. Bilang dakilang kagandahang-loob mula sa Allâh (I), hinangaan ang pagkakaisa ng mga Quraysh at ang kanilang banayad at patuloy na masaganang pamumuhay, at ang kanilang kaparaanan na paglalakbay sa taglamig patungong timog – Yemen, at sa tag-init pahilaga – Sham, nang walang anumang pinangangambahan, at sa pamamagitan nito ay naging madali para sa kanila ang pagkamit ng anumang kanilang pangangailangan.
3. Na kung kaya, nararapat sa kanila na tumanaw ng utang na loob, at sambahin ang ‘Rabb’ na Tagapaglikha na Nagmamay-ari ng Tahanang ito – ang Ka`bah sa Makkah. Na ito ay bilang parangal para sa kanila, upang sambahin nila nang taimtim ang Allâh (I) na Bukod-Tangi.
4. Na Siya ang nagpakain sa kanila upang hindi sila mangagutom at ginawa silang ligtas mula sa pagkatakot at mga panganib.
CVI – Sûrat Quraysh [(Angkan ng) Quraysh]
بسم الله الرحمن الرحيم
Sa Ngalan ng Allâh, ang Pinakamahabagin, ang Napakamaawain at Ganap na Mapagmahal
1-2. Bilang dakilang kagandahang-loob mula sa Allâh (I), hinangaan ang pagkakaisa ng mga Quraysh at ang kanilang banayad at patuloy na masaganang pamumuhay, at ang kanilang kaparaanan na paglalakbay sa taglamig patungong timog – Yemen, at sa tag-init pahilaga – Sham, nang walang anumang pinangangambahan, at sa pamamagitan nito ay naging madali para sa kanila ang pagkamit ng anumang kanilang pangangailangan.
3. Na kung kaya, nararapat sa kanila na tumanaw ng utang na loob, at sambahin ang ‘Rabb’ na Tagapaglikha na Nagmamay-ari ng Tahanang ito – ang Ka`bah sa Makkah. Na ito ay bilang parangal para sa kanila, upang sambahin nila nang taimtim ang Allâh (I) na Bukod-Tangi.
4. Na Siya ang nagpakain sa kanila upang hindi sila mangagutom at ginawa silang ligtas mula sa pagkatakot at mga panganib.
Sûrat Al-Fîl
105
CV – Sûrat Al-Fîl [Ang Elepante]
بسم الله الرحمن الرحيم
Sa Ngalan ng Allâh, ang Pinakamahabagin, ang Napakamaawain at Ganap na Mapagmahal
1. Hindi mo ba nabalitaan, O Muhammad, kung ano ang ginawa ng iyong ‘Rabb’ na Tagapaglikha, sa mga nagmamay-ari ng Elepante: na si Abrahah Al-Ashram na taga-Abysinnia at ang kanyang mga sundalo, na ang hangarin nila ay wasakin ang Ka`bah sa Makkah?
2. Hindi ba ginawa Niya ang kanilang masamang balakin na hindi maganap?
3-4. At nagpadala Siya laban sa kanila ng mga ibon, na napakarami, na pinagbabagsakan sila ng mga batong ‘Sijjeel’ na gawa sa matitigas na luwad.
5. At para silang nagmistulang mga nawasak na mga pananim sa bukirin na ang mga bunga nito ay parang kinain ng mga hayop at itinapon ang tangkay.
CV – Sûrat Al-Fîl [Ang Elepante]
بسم الله الرحمن الرحيم
Sa Ngalan ng Allâh, ang Pinakamahabagin, ang Napakamaawain at Ganap na Mapagmahal
1. Hindi mo ba nabalitaan, O Muhammad, kung ano ang ginawa ng iyong ‘Rabb’ na Tagapaglikha, sa mga nagmamay-ari ng Elepante: na si Abrahah Al-Ashram na taga-Abysinnia at ang kanyang mga sundalo, na ang hangarin nila ay wasakin ang Ka`bah sa Makkah?
2. Hindi ba ginawa Niya ang kanilang masamang balakin na hindi maganap?
3-4. At nagpadala Siya laban sa kanila ng mga ibon, na napakarami, na pinagbabagsakan sila ng mga batong ‘Sijjeel’ na gawa sa matitigas na luwad.
5. At para silang nagmistulang mga nawasak na mga pananim sa bukirin na ang mga bunga nito ay parang kinain ng mga hayop at itinapon ang tangkay.
Sûrat Al-Humazah
104
CIV – Sûrat Al-Humazah
[Ang Naninira Ng Kapwa]
بسم الله الرحمن الرحيم
Sa Ngalan ng Allâh, ang Pinakamahabagin, ang Napakamaawain at Ganap na Mapagmahal
1. Kapighatian at kapahamakan sa sinumang naninira sa mga tao at nanlalait sa kanila.
2. Na siyang nag-ipon ng yaman at wala siyang ginawa kundi bilangin ito.
3. Iniisip niya na may katiyakan sa kanyang sarili na ang kanyang mga kayamanan na kanyang nilikom, na ito ay makapagpapanatili sa kanya rito sa daigdig magpasawalang-hanggan at ligtas siya sa paghuhukom.
4. Ang katotohanan ay hindi ang yaong kanyang iniisip! Kundi walang pag-aalinlangan, itatapon siya sa Apoy na nilalamukos nito ang anumang inihahagis dito.
5. At ano ang makapagpapabatid sa iyo, O Muhammad, sa pagiging totoo ng Apoy na ito na nilalamukos nito ang anumang inihahagis dito?
6-7. Katotohanan, ito ay sinilaban na Apoy ng Allâh, na sa sidhi ng paglalagablab nito ay umaabot ang sidhi ng init nito sa mga katawan (ng tao) na nanunuot patungo sa mga puso.
8-9. Katiyakan, ito ang magpipinid sa kanila, na nagtataasang mga haligi ng Apoy na hindi na sila makalalabas pa roon.
CIV – Sûrat Al-Humazah
[Ang Naninira Ng Kapwa]
بسم الله الرحمن الرحيم
Sa Ngalan ng Allâh, ang Pinakamahabagin, ang Napakamaawain at Ganap na Mapagmahal
1. Kapighatian at kapahamakan sa sinumang naninira sa mga tao at nanlalait sa kanila.
2. Na siyang nag-ipon ng yaman at wala siyang ginawa kundi bilangin ito.
3. Iniisip niya na may katiyakan sa kanyang sarili na ang kanyang mga kayamanan na kanyang nilikom, na ito ay makapagpapanatili sa kanya rito sa daigdig magpasawalang-hanggan at ligtas siya sa paghuhukom.
4. Ang katotohanan ay hindi ang yaong kanyang iniisip! Kundi walang pag-aalinlangan, itatapon siya sa Apoy na nilalamukos nito ang anumang inihahagis dito.
5. At ano ang makapagpapabatid sa iyo, O Muhammad, sa pagiging totoo ng Apoy na ito na nilalamukos nito ang anumang inihahagis dito?
6-7. Katotohanan, ito ay sinilaban na Apoy ng Allâh, na sa sidhi ng paglalagablab nito ay umaabot ang sidhi ng init nito sa mga katawan (ng tao) na nanunuot patungo sa mga puso.
8-9. Katiyakan, ito ang magpipinid sa kanila, na nagtataasang mga haligi ng Apoy na hindi na sila makalalabas pa roon.
Sûrat Al-`Asr
103
CIII – Sûrat Al-`Asr [Ang Panahon]
بسم الله الرحمن الرحيم
Sa Ngalan ng Allâh, ang Pinakamahabagin, ang Napakamaawain at Ganap na Mapagmahal
1-2. Sumumpa [68] ang Allâh (I) sa pamamagitan ng panahon na walang pag-aalinlangang ang lahi ni Âdam ay nasa pagkawasak at pagkatalo.
3. Maliban sa kanila na naging mananampalataya at gumawa ng mabubuting gawa, at nagpayuhan sila sa isa’t isa sa pananatili sa katotohanan, at pagsunod sa kagustuhan ng Allâh (I), at pagtitiis para rito.
CIII – Sûrat Al-`Asr [Ang Panahon]
بسم الله الرحمن الرحيم
Sa Ngalan ng Allâh, ang Pinakamahabagin, ang Napakamaawain at Ganap na Mapagmahal
1-2. Sumumpa [68] ang Allâh (I) sa pamamagitan ng panahon na walang pag-aalinlangang ang lahi ni Âdam ay nasa pagkawasak at pagkatalo.
3. Maliban sa kanila na naging mananampalataya at gumawa ng mabubuting gawa, at nagpayuhan sila sa isa’t isa sa pananatili sa katotohanan, at pagsunod sa kagustuhan ng Allâh (I), at pagtitiis para rito.
Sûrat At-Takâthur
102
CII – Sûrat At-Takâthur [Ang Paligsahan Hinggil Sa Makamundong Bagay]
بسم الله الرحمن الرحيم
Sa Ngalan ng Allâh, ang Pinakamahabagin, ang Napakamaawain at Ganap na Mapagmahal
1. Nalinlang kayo sa pagsunod sa Allâh (I) ng inyong pagmamayabang sa pamamagitan ng pagpaparami ng kayamanan at mga anak.
2. At patuloy kayo sa kahibangan at pagkalinlang na ito hanggang sa kayo ay makarating sa mga libingan, at inilibing kayo roon.
3. Hindi ganito ang nararapat, na kayo ay magpalinlang sa pamamagitan ng pagpaparami ng inyong kayamanan, walang pag-aalinlangan, mapapatunayan ninyo, na ang buhay sa Kabilang-Buhay ang mas higit na makabubuti para sa inyo.
4. Muli, hindi ganito ang nararapat, na kayo ay magpalinlang, bagkus ay mag-ingat kayo dahil walang pag-aalinlangang mapapatunayan ninyo ang masamang bunga ng pagkalinlang sa inyo.
5-8. Hindi ganito ang nararapat, na kayo ay magpalinlang sa pamamagitan ng pagpaparami ng inyong kayamanan, kung batid lamang ninyo ang tunay na kaalaman ay lalayo kayo mula rito, at kaagad ninyong ililigtas ang inyong mga sarili mula sa pagkawasak, at walang pag-aalinlangang makikita ninyo ang naglalagablab na Apoy ng Impiyerno. At muli, walang pag-aalinlangan na ito ay katiyakang makikita ninyo! Pagkatapos, katiyakang tatanungin kayo sa Araw ng Muling Pagkabuhay sa lahat ng uri ng mga biyaya na ipinagkaloob sa inyo.
CII – Sûrat At-Takâthur [Ang Paligsahan Hinggil Sa Makamundong Bagay]
بسم الله الرحمن الرحيم
Sa Ngalan ng Allâh, ang Pinakamahabagin, ang Napakamaawain at Ganap na Mapagmahal
1. Nalinlang kayo sa pagsunod sa Allâh (I) ng inyong pagmamayabang sa pamamagitan ng pagpaparami ng kayamanan at mga anak.
2. At patuloy kayo sa kahibangan at pagkalinlang na ito hanggang sa kayo ay makarating sa mga libingan, at inilibing kayo roon.
3. Hindi ganito ang nararapat, na kayo ay magpalinlang sa pamamagitan ng pagpaparami ng inyong kayamanan, walang pag-aalinlangan, mapapatunayan ninyo, na ang buhay sa Kabilang-Buhay ang mas higit na makabubuti para sa inyo.
4. Muli, hindi ganito ang nararapat, na kayo ay magpalinlang, bagkus ay mag-ingat kayo dahil walang pag-aalinlangang mapapatunayan ninyo ang masamang bunga ng pagkalinlang sa inyo.
5-8. Hindi ganito ang nararapat, na kayo ay magpalinlang sa pamamagitan ng pagpaparami ng inyong kayamanan, kung batid lamang ninyo ang tunay na kaalaman ay lalayo kayo mula rito, at kaagad ninyong ililigtas ang inyong mga sarili mula sa pagkawasak, at walang pag-aalinlangang makikita ninyo ang naglalagablab na Apoy ng Impiyerno. At muli, walang pag-aalinlangan na ito ay katiyakang makikita ninyo! Pagkatapos, katiyakang tatanungin kayo sa Araw ng Muling Pagkabuhay sa lahat ng uri ng mga biyaya na ipinagkaloob sa inyo.
Sûrat Al-Qâri`ah
101
CI – Sûrat Al-Qâri`ah
[Ang Malagim Na Pangyayari]
بسم الله الرحمن الرحيم
Sa Ngalan ng Allâh, ang Pinakamahabagin, ang Napakamaawain at Ganap na Mapagmahal
1. ‘Al-Qâri`ah’ – ang oras ng pagkagunaw ng daigdig, na kakalabugin ang mga puso ng mga tao sa pamamagitan ng kalagiman ng pangyayaring ito.
2. Ano bang bagay itong magpapakalabog sa mga puso ng mga tao?
3. Ano ba ang magpapabatid sa iyo hinggil dito?
4. Sa Araw na yaon ay napakarami ng mga tao na sila ay parang nagkalat na mga gamugamo na nagkakandalaglagan sa apoy.
5. At ang mga kabundukan ay magiging katulad ng mga nagliliparang balahibo na iba’t ibang kulay, na kapag ito ay napunta sa iyong kamay at iyong hihipan, ito ay magiging parang mga bula na maglalaho.
6-7. Pagkatapos, ang para sa kanya na naging mabigat ang timbangan ng kanyang kabutihan, ay magiging kalugud-lugod ang kanyang pamumuhay sa ‘Al-Jannah.’
8-9. Subali’t siya naman na naging magaan ang timbangan ng kanyang kabutihan at naging mas mabigat ang timbangan ng kanyang mga kasalanan, ang kanyang patutunguhan ay Impiyernong-Apoy.
10. At ano ang magpapabatid sa iyo, O Muhammad, kung ano ang kaila-ilaliman na ito na tinatawag.
11. Ito ay apoy na pinainit nang sukdulan sa pamamagitan ng paggagatong sa ibabaw nito.
CI – Sûrat Al-Qâri`ah
[Ang Malagim Na Pangyayari]
بسم الله الرحمن الرحيم
Sa Ngalan ng Allâh, ang Pinakamahabagin, ang Napakamaawain at Ganap na Mapagmahal
1. ‘Al-Qâri`ah’ – ang oras ng pagkagunaw ng daigdig, na kakalabugin ang mga puso ng mga tao sa pamamagitan ng kalagiman ng pangyayaring ito.
2. Ano bang bagay itong magpapakalabog sa mga puso ng mga tao?
3. Ano ba ang magpapabatid sa iyo hinggil dito?
4. Sa Araw na yaon ay napakarami ng mga tao na sila ay parang nagkalat na mga gamugamo na nagkakandalaglagan sa apoy.
5. At ang mga kabundukan ay magiging katulad ng mga nagliliparang balahibo na iba’t ibang kulay, na kapag ito ay napunta sa iyong kamay at iyong hihipan, ito ay magiging parang mga bula na maglalaho.
6-7. Pagkatapos, ang para sa kanya na naging mabigat ang timbangan ng kanyang kabutihan, ay magiging kalugud-lugod ang kanyang pamumuhay sa ‘Al-Jannah.’
8-9. Subali’t siya naman na naging magaan ang timbangan ng kanyang kabutihan at naging mas mabigat ang timbangan ng kanyang mga kasalanan, ang kanyang patutunguhan ay Impiyernong-Apoy.
10. At ano ang magpapabatid sa iyo, O Muhammad, kung ano ang kaila-ilaliman na ito na tinatawag.
11. Ito ay apoy na pinainit nang sukdulan sa pamamagitan ng paggagatong sa ibabaw nito.
Sûrat Al-`Âdiyât
100
C – Sûrat Al-`Âdiyât [Yaong Mga Rumaragasa (Tumatakbo)]
بسم الله الرحمن الرحيم
Sa Ngalan ng Allâh, ang Pinakamahabagin, ang Napakamaawain at Ganap na Mapagmahal
1. Sumumpa ang Allâh (I) sa pamamagitan ng mga kabayo na rumaragasa sa mga tinatakbuhan nito hanggang sa marinig ang kanilang paghagok dahil sa kanilang bilis.
2. At sa pamamagitan ng paghampas ng mga paa nito sa mga bato na nagdudulot ng tilamsik ng apoy dahil sa tindi ng hampas nito.
3. At sa mga sumasalakay sa kanilang mga kalaban sa madaling-araw.
4. Na nagdudulot ng makakapal na alikabok sa pinagdaraanan nito.
5. Na sumasalakay sa kalagitnaan ng kanilang mga kaaway.
6-8. Katiyakan, ang tao ay binabalewala niya ang mga biyaya ng kanyang ‘Rabb’ na Tagapaglikha, na walang pag-aalinlangang inaamin niya ang pagtatangging ito. At katunayan, siya ay gahaman sa kayamanan.
9. Hindi ba batid ng tao, kung ano ang naghihintay sa kanya kapag inilabas na ng Allâh (I) ang mga patay mula sa kanilang mga libingan para sa paghuhukom at pagbabayad?
10. At ilalantad na ang anumang kinimkim ng mga dibdib, mabuti man o masama.
11. Katiyakan, ang kanilang ‘Rabb’ na Tagapaglikha ay ‘Khabeer’ – Pinakadalubhasa na Ganap na Nakababatid sa kanila sa Araw na yaon at sa kanilang mga gawain, na walang anumang naililihim sa Kanya.
C – Sûrat Al-`Âdiyât [Yaong Mga Rumaragasa (Tumatakbo)]
بسم الله الرحمن الرحيم
Sa Ngalan ng Allâh, ang Pinakamahabagin, ang Napakamaawain at Ganap na Mapagmahal
1. Sumumpa ang Allâh (I) sa pamamagitan ng mga kabayo na rumaragasa sa mga tinatakbuhan nito hanggang sa marinig ang kanilang paghagok dahil sa kanilang bilis.
2. At sa pamamagitan ng paghampas ng mga paa nito sa mga bato na nagdudulot ng tilamsik ng apoy dahil sa tindi ng hampas nito.
3. At sa mga sumasalakay sa kanilang mga kalaban sa madaling-araw.
4. Na nagdudulot ng makakapal na alikabok sa pinagdaraanan nito.
5. Na sumasalakay sa kalagitnaan ng kanilang mga kaaway.
6-8. Katiyakan, ang tao ay binabalewala niya ang mga biyaya ng kanyang ‘Rabb’ na Tagapaglikha, na walang pag-aalinlangang inaamin niya ang pagtatangging ito. At katunayan, siya ay gahaman sa kayamanan.
9. Hindi ba batid ng tao, kung ano ang naghihintay sa kanya kapag inilabas na ng Allâh (I) ang mga patay mula sa kanilang mga libingan para sa paghuhukom at pagbabayad?
10. At ilalantad na ang anumang kinimkim ng mga dibdib, mabuti man o masama.
11. Katiyakan, ang kanilang ‘Rabb’ na Tagapaglikha ay ‘Khabeer’ – Pinakadalubhasa na Ganap na Nakababatid sa kanila sa Araw na yaon at sa kanilang mga gawain, na walang anumang naililihim sa Kanya.
Sûrat Az-Zalzalah
99
XCIX – Sûrat Az-Zalzalah
[Ang Pangingisay o Kombulsiyon]
بسم الله الرحمن الرحيم
Sa Ngalan ng Allâh, ang Pinakamahabagin, ang Napakamaawain at Ganap na Mapagmahal
1-3. Kapag niyanig ang kalupaan ng matinding pagkayanig at inilabas nito ang anumang nilalaman na mga patay at mga kayamanan ay magtatanungan na ang mga tao sa isa’t isa bilang pagkagulat: “Ano ba ang nangyayari sa kanya (sa kalupaang ito)?”
4-5. Sa Araw ng Muling Pagkabuhay ay mag-uulat ang kalupaan hinggil sa anumang ginawa sa ibabaw nito, mabuti man o masama, dahil katiyakang ang Allâh (I) ay uutusan itong mag-ulat.
6. Sa Araw na yaon ay tutungo ang mga tao mula sa lugar ng paghuhukom na hiwa-hiwalay na grupo at tutungo sila sa grupo na nararapat nilang paglagyan; upang ipakita ng Allâh (I) kung ano ang kanilang ginawa na mga kasamaan at mga kabutihan, at ayon dito sila ay tutumbasan.
7-8. Na kung kaya, ang sinumang gumawa ng kahit na katiting na kating na kabutihan, ay makikita niya ang kanyang gantimpala sa Kabilang-Buhay, at sino naman ang gumawa ng kahit na katiting na katiting na kasamaan ay makikita (rin) niya ang kanyang parusa sa Kabilang-Buhay.
XCIX – Sûrat Az-Zalzalah
[Ang Pangingisay o Kombulsiyon]
بسم الله الرحمن الرحيم
Sa Ngalan ng Allâh, ang Pinakamahabagin, ang Napakamaawain at Ganap na Mapagmahal
1-3. Kapag niyanig ang kalupaan ng matinding pagkayanig at inilabas nito ang anumang nilalaman na mga patay at mga kayamanan ay magtatanungan na ang mga tao sa isa’t isa bilang pagkagulat: “Ano ba ang nangyayari sa kanya (sa kalupaang ito)?”
4-5. Sa Araw ng Muling Pagkabuhay ay mag-uulat ang kalupaan hinggil sa anumang ginawa sa ibabaw nito, mabuti man o masama, dahil katiyakang ang Allâh (I) ay uutusan itong mag-ulat.
6. Sa Araw na yaon ay tutungo ang mga tao mula sa lugar ng paghuhukom na hiwa-hiwalay na grupo at tutungo sila sa grupo na nararapat nilang paglagyan; upang ipakita ng Allâh (I) kung ano ang kanilang ginawa na mga kasamaan at mga kabutihan, at ayon dito sila ay tutumbasan.
7-8. Na kung kaya, ang sinumang gumawa ng kahit na katiting na kating na kabutihan, ay makikita niya ang kanyang gantimpala sa Kabilang-Buhay, at sino naman ang gumawa ng kahit na katiting na katiting na kasamaan ay makikita (rin) niya ang kanyang parusa sa Kabilang-Buhay.
Sûrat Al-Bayyinah
98
XCVIII – Sûrat Al-Bayyinah [Ang Malinaw Na Palatandaan]
بسم الله الرحمن الرحيم
Sa Ngalan ng Allâh, ang Pinakamahabagin, ang Napakamaawain at Ganap na Mapagmahal
1. Hindi tinalikuran ng mga walang pananampalataya na mga ‘Ahlil Kitâb’ – nagtatangan ng Kasulatan na mga Hudyo at mga Kristiyano, at ng mga ‘Mushrikîn’ – nagtatambal o sumasamba ng iba bukod sa Allâh (I) ang kanilang maling paniniwala, hanggang dumating sa kanila ang malinaw na palatandaan na ipinangako sa kanila ayon sa mga naunang kasulatan.
2. At ito ay ang Sugo ng Allâh na si Muhammad (I) na nagbibigkas sa kanila ng Qur’ân na nasa dalisay na pahina (Kasulatan).
3. Nasa mga Kasulatan na yaon ang mga totoong salaysay at makatarungang pag-uutos, na naggagabay tungo sa katotohanan at tungo sa matuwid na landas.
4. At hindi nagkasalungatan ang mga nagtatangan ng kasulatan na mga Hudyo at mga Kristiyano sa pagiging tunay na Sugo ni Muhammad; na nakikita nila ang kanyang katangian sa kanilang kasulatan, maliban sa pagkatapos nilang mapatunayan na siya ang Propeta na ipinangako sa kanila sa ‘Tawrah’ at ‘Injeel,’ at sila ay nagkakasundu-sundo sa pagiging totoo ng kanyang pagiging Propeta subali’t nang siya ay dumating sa kanila ay tinanggihan nila at nagkawatak-watak sila.
5. At walang ipinag-utos sa kanila sa lahat ng batas sa kasulatan kundi sambahin lamang nila ang Allâh (I) na Bukod-Tangi, na ang kanilang hangarin sa kanilang pagsamba ay makatagpo nila ang Allâh (I), na lumayo sila sa pagtatambal patungo sa tamang paniniwala, at isagawa nila ang ‘Salâh,’ at ibibigay nila ang kanilang ‘Zakâh’ (obligadong kawanggawa), at ito ang Matuwid na Relihiyon, na ito ay ang Islâm.
6. Katiyakan, ang mga yaong hindi naniwala mula sa mga Hudyo at mga Kristiyano, at mga nagtambal o sumamba ng iba bukod sa Allâh (I), ang parusa para sa kanila ay Impiyernong-Apoy magpasawalang-hanggan, at sila ang pinakamasama sa mga nilikha.
7. Katiyakan, ang mga yaong naniwala sa Allâh (I) at sumunod sa Kanyang Sugo at gumawa ng mga kabutihan ay sila ang pinakamabuti sa mga nilikha.
8. Ang kanilang gantimpala na nasa kanilang ‘Rabb’ na Tagapaglikha sa Araw ng Muling Pagkabuhay ay mga Hardin na pinakamagandang patutunguhan at tirahan, na umaagos sa ilalim ng mga palasyong ito ang mga ilog, na mananatili sila roon magpasawalang-hanggan, kinalugdan sila ng Allâh (I) kaya naging katanggap-tanggap ang kanilang mga mabubuting gawain, at ganoon din sila sa Allâh (I), nalugod din sila dahil sa inihanda sa kanila na iba’t ibang uri ng karangalan, at ito ang mabuting gantimpala sa sinumang natakot sa Allâh (I) sa pamamagitan ng pagsunod sa lahat ng Kanyang mga ipinag-utos at pag-iwas sa lahat ng Kanyang ipinagbawal, at iniwasan ang paglabag sa Kanya.
XCVIII – Sûrat Al-Bayyinah [Ang Malinaw Na Palatandaan]
بسم الله الرحمن الرحيم
Sa Ngalan ng Allâh, ang Pinakamahabagin, ang Napakamaawain at Ganap na Mapagmahal
1. Hindi tinalikuran ng mga walang pananampalataya na mga ‘Ahlil Kitâb’ – nagtatangan ng Kasulatan na mga Hudyo at mga Kristiyano, at ng mga ‘Mushrikîn’ – nagtatambal o sumasamba ng iba bukod sa Allâh (I) ang kanilang maling paniniwala, hanggang dumating sa kanila ang malinaw na palatandaan na ipinangako sa kanila ayon sa mga naunang kasulatan.
2. At ito ay ang Sugo ng Allâh na si Muhammad (I) na nagbibigkas sa kanila ng Qur’ân na nasa dalisay na pahina (Kasulatan).
3. Nasa mga Kasulatan na yaon ang mga totoong salaysay at makatarungang pag-uutos, na naggagabay tungo sa katotohanan at tungo sa matuwid na landas.
4. At hindi nagkasalungatan ang mga nagtatangan ng kasulatan na mga Hudyo at mga Kristiyano sa pagiging tunay na Sugo ni Muhammad; na nakikita nila ang kanyang katangian sa kanilang kasulatan, maliban sa pagkatapos nilang mapatunayan na siya ang Propeta na ipinangako sa kanila sa ‘Tawrah’ at ‘Injeel,’ at sila ay nagkakasundu-sundo sa pagiging totoo ng kanyang pagiging Propeta subali’t nang siya ay dumating sa kanila ay tinanggihan nila at nagkawatak-watak sila.
5. At walang ipinag-utos sa kanila sa lahat ng batas sa kasulatan kundi sambahin lamang nila ang Allâh (I) na Bukod-Tangi, na ang kanilang hangarin sa kanilang pagsamba ay makatagpo nila ang Allâh (I), na lumayo sila sa pagtatambal patungo sa tamang paniniwala, at isagawa nila ang ‘Salâh,’ at ibibigay nila ang kanilang ‘Zakâh’ (obligadong kawanggawa), at ito ang Matuwid na Relihiyon, na ito ay ang Islâm.
6. Katiyakan, ang mga yaong hindi naniwala mula sa mga Hudyo at mga Kristiyano, at mga nagtambal o sumamba ng iba bukod sa Allâh (I), ang parusa para sa kanila ay Impiyernong-Apoy magpasawalang-hanggan, at sila ang pinakamasama sa mga nilikha.
7. Katiyakan, ang mga yaong naniwala sa Allâh (I) at sumunod sa Kanyang Sugo at gumawa ng mga kabutihan ay sila ang pinakamabuti sa mga nilikha.
8. Ang kanilang gantimpala na nasa kanilang ‘Rabb’ na Tagapaglikha sa Araw ng Muling Pagkabuhay ay mga Hardin na pinakamagandang patutunguhan at tirahan, na umaagos sa ilalim ng mga palasyong ito ang mga ilog, na mananatili sila roon magpasawalang-hanggan, kinalugdan sila ng Allâh (I) kaya naging katanggap-tanggap ang kanilang mga mabubuting gawain, at ganoon din sila sa Allâh (I), nalugod din sila dahil sa inihanda sa kanila na iba’t ibang uri ng karangalan, at ito ang mabuting gantimpala sa sinumang natakot sa Allâh (I) sa pamamagitan ng pagsunod sa lahat ng Kanyang mga ipinag-utos at pag-iwas sa lahat ng Kanyang ipinagbawal, at iniwasan ang paglabag sa Kanya.
Sûrat Al-Qadr
97
XCVII – Sûrat Al-Qadr [(Ang Gabi Ng) Qadr]
بسم الله الرحمن الرحيم
Sa Ngalan ng Allâh, ang Pinakamahabagin, ang Napakamaawain at Ganap na Mapagmahal
1. Katiyakan, ibinaba Namin ang Qur’ân sa gabi ng ‘Qadr’ – na ito ay gabi ng karangalan, na ito ay sa buwan ng Ramadhan.
2. At ano ang makapagpapabatid sa iyo, O Muhammad, kung ano ang gabi ng ‘Qadr,’ na dakila at pinarangalan na gabi?
3. Ang gabi ng ‘Qadr’ ay gabi na biniyayaan, na ang katangian nito ay higit pa kaysa sa isang libong buwan na pagsamba, na wala sa ibang gabi ang ganitong katangian.
4. Na sa gabing yaon ay bumababa ang maraming mga anghel at si Jibril sa kapahintulutan ng kanilang ‘Rabb’ na Tagapaglikha upang gawin ang anumang pinagpasiyahan ng Allâh (I) sa taong yaon.
5. Na ang gabing yaon ay punung-puno ng kapayapaan, na walang anumang hindi kanais-nais na mangyayari hanggang sa pagsikat ng ‘Fajr.’
XCVII – Sûrat Al-Qadr [(Ang Gabi Ng) Qadr]
بسم الله الرحمن الرحيم
Sa Ngalan ng Allâh, ang Pinakamahabagin, ang Napakamaawain at Ganap na Mapagmahal
1. Katiyakan, ibinaba Namin ang Qur’ân sa gabi ng ‘Qadr’ – na ito ay gabi ng karangalan, na ito ay sa buwan ng Ramadhan.
2. At ano ang makapagpapabatid sa iyo, O Muhammad, kung ano ang gabi ng ‘Qadr,’ na dakila at pinarangalan na gabi?
3. Ang gabi ng ‘Qadr’ ay gabi na biniyayaan, na ang katangian nito ay higit pa kaysa sa isang libong buwan na pagsamba, na wala sa ibang gabi ang ganitong katangian.
4. Na sa gabing yaon ay bumababa ang maraming mga anghel at si Jibril sa kapahintulutan ng kanilang ‘Rabb’ na Tagapaglikha upang gawin ang anumang pinagpasiyahan ng Allâh (I) sa taong yaon.
5. Na ang gabing yaon ay punung-puno ng kapayapaan, na walang anumang hindi kanais-nais na mangyayari hanggang sa pagsikat ng ‘Fajr.’
Sûrat Al-`Alaq
96
XCVI – Sûrat Al-`Alaq [Ang Namuong Dugo]
بسم الله الرحمن الرحيم
Sa Ngalan ng Allâh, ang Pinakamahabagin, ang Napakamaawain at Ganap na Mapagmahal
1-5. Bigkasin mo, O Muhammad, ang anumang ipinahayag sa iyo na mula sa Banal na Qur’ân bilang iyong pagsisimula! Sa Pangalan ng iyong ‘Rabb’ na Bukod-Tanging Tagapaglikha, na Siya ang lumikha ng lahat ng tao mula sa namumuong dugo na malapot. Bigkasin mo, O Muhammad, ang anumang ipinahayag sa iyo! At katiyakan, ang iyong ‘Rabb’ na Tagapaglikha ay sagana sa kabutihan at malawak ang Kagandahang-loob, na Siya ang nagturo sa Kanyang nilikha ng pagsusulat sa pamamagitan ng panulat, na tinuruan Niya ang tao ng bagay na hindi nito alam, at iniahon Niya mula sa kadiliman at kamangmangan tungo sa liwanag ng kaalaman.
6-8. Katiyakan, ang tao ay lumampas sa hangganan na itinakda ng Allâh (I) dahil siya ay nagmayabang sa kanyang yaman, na kung kaya, dapat na mabatid ng sinumang lumampas sa hangganan ng katotohanan, ang kanyang pagbabalik ay tungo sa Allâh (I) na iyong ‘Rabb’ na Tagapaglikha.
9-19. Nakakita ka ba, O Muhammad, ng mas higit pa na kamangha-mangha sa kanyang pagiging masama kaysa sa kanya na naghaharang – siya ay si Abu Jahl – sa Aming alipin kapag siya ay nagsasagawa ng ‘Salâh’ sa kanyang ‘Rabb’ na Tagapaglikha – siya ay si Muhammad?
Ano kaya ang masasabi mo, kung siya (Muhammad) ba na pinagbabawalang magsagawa ng ‘Salâh’ ang nasa patnubay, na kung gayon, bakit siya pinagbabawalan? O di kaya siya ba na nag-utos sa iba ng pagkatakot ay karapat-dapat ba siyang pagbawalan? Ano sa tingin mo, kung siya (Abu Jahl) ba (na walang pananampalataya) na nagbabawal, na tinanggihan ang anumang paanyaya sa kanya at tumalikod? Hindi ba niya batid na ang Allâh (I) sa katotohanan ay nakikita ang anuman na kanyang ginagawa?
Ang katotohanan ay hindi ang yaong kanyang ginagawa! Na kung kaya, kapag hindi siya tumigil sa kanyang pagiging masama at sa kanyang pagdudulot ng kapinsalaan ay pupuksain Namin siya na kakaladkarin mula sa harapan ng kanyang noo nang mahigpit na pagkaladkad at siya ay itatapon sa Impiyerno, na ang noo niyang ito ay isang sinungaling na noo sa sinasabi nito at mali sa ginagawa nito. Na kung kaya, tawagin na niya – siya na sukdulan ang kasamaan – ang sinuman na kanyang nais na tawagin upang makahingi siya ng saklolo, dahil walang pag-aalinlangan, tatawagin (aatasan) Namin ang mga anghel na tagapagparusa!
Ang katotohanan ay hindi ang yaong iniisip ni Abu Jahl! Katiyakan, hindi ka niya maipapahamak, O Muhammad, na kung kaya, huwag mo siyang sundin sa anuman na kanyang ipinag-aanyaya sa iyo, na tumigil sa pagsasagawa ng ‘Salâh,’ bagkus ay magpatirapa ka sa iyong ‘Rabb’ na Tagapaglikha, at lumapit ka sa Kanya sa pamamagitan ng pagmamahal sa Kanya bilang pagsunod sa Kanyang mga ipinag-uutos.
XCVI – Sûrat Al-`Alaq [Ang Namuong Dugo]
بسم الله الرحمن الرحيم
Sa Ngalan ng Allâh, ang Pinakamahabagin, ang Napakamaawain at Ganap na Mapagmahal
1-5. Bigkasin mo, O Muhammad, ang anumang ipinahayag sa iyo na mula sa Banal na Qur’ân bilang iyong pagsisimula! Sa Pangalan ng iyong ‘Rabb’ na Bukod-Tanging Tagapaglikha, na Siya ang lumikha ng lahat ng tao mula sa namumuong dugo na malapot. Bigkasin mo, O Muhammad, ang anumang ipinahayag sa iyo! At katiyakan, ang iyong ‘Rabb’ na Tagapaglikha ay sagana sa kabutihan at malawak ang Kagandahang-loob, na Siya ang nagturo sa Kanyang nilikha ng pagsusulat sa pamamagitan ng panulat, na tinuruan Niya ang tao ng bagay na hindi nito alam, at iniahon Niya mula sa kadiliman at kamangmangan tungo sa liwanag ng kaalaman.
6-8. Katiyakan, ang tao ay lumampas sa hangganan na itinakda ng Allâh (I) dahil siya ay nagmayabang sa kanyang yaman, na kung kaya, dapat na mabatid ng sinumang lumampas sa hangganan ng katotohanan, ang kanyang pagbabalik ay tungo sa Allâh (I) na iyong ‘Rabb’ na Tagapaglikha.
9-19. Nakakita ka ba, O Muhammad, ng mas higit pa na kamangha-mangha sa kanyang pagiging masama kaysa sa kanya na naghaharang – siya ay si Abu Jahl – sa Aming alipin kapag siya ay nagsasagawa ng ‘Salâh’ sa kanyang ‘Rabb’ na Tagapaglikha – siya ay si Muhammad?
Ano kaya ang masasabi mo, kung siya (Muhammad) ba na pinagbabawalang magsagawa ng ‘Salâh’ ang nasa patnubay, na kung gayon, bakit siya pinagbabawalan? O di kaya siya ba na nag-utos sa iba ng pagkatakot ay karapat-dapat ba siyang pagbawalan? Ano sa tingin mo, kung siya (Abu Jahl) ba (na walang pananampalataya) na nagbabawal, na tinanggihan ang anumang paanyaya sa kanya at tumalikod? Hindi ba niya batid na ang Allâh (I) sa katotohanan ay nakikita ang anuman na kanyang ginagawa?
Ang katotohanan ay hindi ang yaong kanyang ginagawa! Na kung kaya, kapag hindi siya tumigil sa kanyang pagiging masama at sa kanyang pagdudulot ng kapinsalaan ay pupuksain Namin siya na kakaladkarin mula sa harapan ng kanyang noo nang mahigpit na pagkaladkad at siya ay itatapon sa Impiyerno, na ang noo niyang ito ay isang sinungaling na noo sa sinasabi nito at mali sa ginagawa nito. Na kung kaya, tawagin na niya – siya na sukdulan ang kasamaan – ang sinuman na kanyang nais na tawagin upang makahingi siya ng saklolo, dahil walang pag-aalinlangan, tatawagin (aatasan) Namin ang mga anghel na tagapagparusa!
Ang katotohanan ay hindi ang yaong iniisip ni Abu Jahl! Katiyakan, hindi ka niya maipapahamak, O Muhammad, na kung kaya, huwag mo siyang sundin sa anuman na kanyang ipinag-aanyaya sa iyo, na tumigil sa pagsasagawa ng ‘Salâh,’ bagkus ay magpatirapa ka sa iyong ‘Rabb’ na Tagapaglikha, at lumapit ka sa Kanya sa pamamagitan ng pagmamahal sa Kanya bilang pagsunod sa Kanyang mga ipinag-uutos.
Sûrat At-Tîn
95
XCV – Sûrat At-Tîn [Ang Igos]
بسم الله الرحمن الرحيم
Sa Ngalan ng Allâh, ang Pinakamahabagin, ang Napakamaawain at Ganap na Mapagmahal
1-6. Sumumpa ang Allâh (I) sa pamamagitan ng ‘Tîn’ at saka sa ‘Zayton’ (Oliba), na itong dalawang ito ay kabilang sa mga uri ng bunga, at sumumpa (rin) ang Allâh (I) sa pamamagitan ng bundok ng Sinai na kung saan nakipag-usap ang Allâh (I) kay Mousã (u) roon, at sumumpa (rin) ang Allâh (I) sa bayang ligtas sa anumang kinatatakutan, na ito ay ang Makkah, na kung saan, dito ibinaba ang Islâm. [67] Katiyakan, nilikha Namin ang tao sa pinakamagandang hugis, pagkatapos ay ibababa Namin tungo sa kababa-babaan ng Impiyerno kung hindi siya susunod sa Allâh (I) at sa Kanyang mga Sugo, subali’t ang mga yaong naniwala sa Allâh (I) at gumawa ng mga mabubuting gawa ay para sa kanila ang dakilang gantimpala na walang katapusan at hindi nababawasan.
7. Ano ba ang nagtulak sa iyo, O ikaw na tao, pagkatapos nito, na tumanggi sa Muling Pagkabuhay at sa Pagbabayad, samantalang napakalinaw ng mga katibayan sa kakayahan ng Allâh (I) para rito?
8. Hindi ba ang Allâh (I) na Siyang lumikha ng Araw na ito para sa Paghuhukom sa pagitan ng mga tao ay Siyang Pinakamagaling sa lahat ng tagapaghukom sa lahat ng Kanyang mga nilikha? Walang pag-aalinlangan, tunay na Siya nga! Kung gayon, pababayaan na lang ba ang mga tao na hindi na pakikialaman, na wala nang pag-uutos para sa kanya at wala nang pagbabawal, na siya ay di na gagantimpalaan at hindi na parurusahan?
XCV – Sûrat At-Tîn [Ang Igos]
بسم الله الرحمن الرحيم
Sa Ngalan ng Allâh, ang Pinakamahabagin, ang Napakamaawain at Ganap na Mapagmahal
1-6. Sumumpa ang Allâh (I) sa pamamagitan ng ‘Tîn’ at saka sa ‘Zayton’ (Oliba), na itong dalawang ito ay kabilang sa mga uri ng bunga, at sumumpa (rin) ang Allâh (I) sa pamamagitan ng bundok ng Sinai na kung saan nakipag-usap ang Allâh (I) kay Mousã (u) roon, at sumumpa (rin) ang Allâh (I) sa bayang ligtas sa anumang kinatatakutan, na ito ay ang Makkah, na kung saan, dito ibinaba ang Islâm. [67] Katiyakan, nilikha Namin ang tao sa pinakamagandang hugis, pagkatapos ay ibababa Namin tungo sa kababa-babaan ng Impiyerno kung hindi siya susunod sa Allâh (I) at sa Kanyang mga Sugo, subali’t ang mga yaong naniwala sa Allâh (I) at gumawa ng mga mabubuting gawa ay para sa kanila ang dakilang gantimpala na walang katapusan at hindi nababawasan.
7. Ano ba ang nagtulak sa iyo, O ikaw na tao, pagkatapos nito, na tumanggi sa Muling Pagkabuhay at sa Pagbabayad, samantalang napakalinaw ng mga katibayan sa kakayahan ng Allâh (I) para rito?
8. Hindi ba ang Allâh (I) na Siyang lumikha ng Araw na ito para sa Paghuhukom sa pagitan ng mga tao ay Siyang Pinakamagaling sa lahat ng tagapaghukom sa lahat ng Kanyang mga nilikha? Walang pag-aalinlangan, tunay na Siya nga! Kung gayon, pababayaan na lang ba ang mga tao na hindi na pakikialaman, na wala nang pag-uutos para sa kanya at wala nang pagbabawal, na siya ay di na gagantimpalaan at hindi na parurusahan?
Sûrat Ash-Sharh
94
XCIV – Sûrat Ash-Sharh [Ang Kaginhawahan]
بسم الله الرحمن الرحيم
Sa Ngalan ng Allâh, ang Pinakamahabagin, ang Napakamaawain at Ganap na Mapagmahal
1-4. Hindi ba Namin binuksan ang iyong kalooban, O Muhammad, sa liwanag ng Islâm pagkatapos ng kasikipan nito, at inialis Namin sa iyo ang mabigat na pasanin (pananagutan) na nakaatang sa iyong likuran, at ginawa ka Namin – sa pamamagitan ng pagkakaloob Namin sa iyo ng mga parangal – na nasa mataas na antas?
5-6. Na kung kaya, huwag kang magpapigil sa pagpapalaganap mo ng mensahe dahil sa panggugulo ng iyong mga kalaban; dahil walang pag-aalinlangan na sa bawa’t kahirapan ay may kasama itong kaginhawahan, na katiyakang sa bawa’t kahirapan ay may kasama itong kaginhawaan.
7-8. Na kung kaya, kapag natapos ka na sa pagiging abala mo sa makamundong gawain ay magpunyagi ka sa pagsamba sa Allâh (I), at tungo sa Kanya na iyong ‘Rabb’ na Tagapaglikha na Bukod-Tangi ay hangarin mo ang anumang nagmumula sa Kanya na biyaya.
XCIV – Sûrat Ash-Sharh [Ang Kaginhawahan]
بسم الله الرحمن الرحيم
Sa Ngalan ng Allâh, ang Pinakamahabagin, ang Napakamaawain at Ganap na Mapagmahal
1-4. Hindi ba Namin binuksan ang iyong kalooban, O Muhammad, sa liwanag ng Islâm pagkatapos ng kasikipan nito, at inialis Namin sa iyo ang mabigat na pasanin (pananagutan) na nakaatang sa iyong likuran, at ginawa ka Namin – sa pamamagitan ng pagkakaloob Namin sa iyo ng mga parangal – na nasa mataas na antas?
5-6. Na kung kaya, huwag kang magpapigil sa pagpapalaganap mo ng mensahe dahil sa panggugulo ng iyong mga kalaban; dahil walang pag-aalinlangan na sa bawa’t kahirapan ay may kasama itong kaginhawahan, na katiyakang sa bawa’t kahirapan ay may kasama itong kaginhawaan.
7-8. Na kung kaya, kapag natapos ka na sa pagiging abala mo sa makamundong gawain ay magpunyagi ka sa pagsamba sa Allâh (I), at tungo sa Kanya na iyong ‘Rabb’ na Tagapaglikha na Bukod-Tangi ay hangarin mo ang anumang nagmumula sa Kanya na biyaya.
Sûrat Adh-Dhuhâ
93
XCIII – Sûrat Adh-Dhuhâ [Ang Umaga]
بسم الله الرحمن الرحيم
[Bismillâhir Rahmânir Rahîm]
Sa Ngalan ng Allâh, ang Pinakamahabagin, ang Napakamaawain at Ganap na Mapagmahal
1-3. Sumumpa ang Allâh (I) sa pamamagitan ng Dhuhâ, at sa gabi kapag tumahimik na ito para sa mga nilikha at tumindi na ang kadiliman nito.
Sumusumpa ang Allâh (I) sa anuman na Kanyang nais sa Kanyang mga nilikha subali’t ang sinumang nilikha ay hindi maaaring sumumpa sa iba bukod sa Allâh (I) na Tagapaglikha, dahil ang panunumpa bukod sa Allâh (I) ay isang uri ng ‘Shirk’ – pagtatambal sa pagsamba sa Allâh (I) o pagsamba ng iba bukod sa Allâh (I).
Hindi ka pinabayaan ng iyong ‘Rabb’ na Tagapaglikha, O Muhammad, at hindi ka Niya kinapootan sa pagpapabagal ng pagdating sa iyo ng Rebelasyon (‘Wahi’).
4-5. At ang Kabilang-Buhay ay mas makakabuti sa iyo, kaysa buhay sa daigdig, at walang pag-aalinlangan, ipagkakaloob ng iyong ‘Rabb’ na Tagapaglikha, sa iyo, O Muhammad, ang masaganang biyaya sa Kabilang-Buhay, na ikaw ay masisiyahan nang lubusan.
6-8. Hindi ba nasumpungan (natagpuan) ka noon na ulila at inalagaan ka at kinalinga, at natagpuan ka na di-maalam sa kasulatan at tamang paniniwala subali’t itinuro sa iyo ang anuman na hindi mo alam, at ginabayan ka sa pinakamabuting gawa? At natagpuan ka na mahirap, at ipinagkaloob sa iyo ang iyong kabuhayan, at pinayaman ka sa pamamagitan ng pagiging panatag sa kalooban at mapagtiis?
9-11. Na kung kaya, huwag mong pakikitunghan nang masama ang ulila, at huwag mong ipagtabuyan ang sinumang nagmamalimos, bagkus ay pakanin mo, at ibigay mo ang kanilang pangangailangan, at ang ipahayag mo ang anumang ipinagkaloob sa iyo na Biyaya (pagka-Propeta at iba pang mga Biyaya), ng iyong ‘Rabb’ na Tagapaglikha.
XCIII – Sûrat Adh-Dhuhâ [Ang Umaga]
بسم الله الرحمن الرحيم
[Bismillâhir Rahmânir Rahîm]
Sa Ngalan ng Allâh, ang Pinakamahabagin, ang Napakamaawain at Ganap na Mapagmahal
1-3. Sumumpa ang Allâh (I) sa pamamagitan ng Dhuhâ, at sa gabi kapag tumahimik na ito para sa mga nilikha at tumindi na ang kadiliman nito.
Sumusumpa ang Allâh (I) sa anuman na Kanyang nais sa Kanyang mga nilikha subali’t ang sinumang nilikha ay hindi maaaring sumumpa sa iba bukod sa Allâh (I) na Tagapaglikha, dahil ang panunumpa bukod sa Allâh (I) ay isang uri ng ‘Shirk’ – pagtatambal sa pagsamba sa Allâh (I) o pagsamba ng iba bukod sa Allâh (I).
Hindi ka pinabayaan ng iyong ‘Rabb’ na Tagapaglikha, O Muhammad, at hindi ka Niya kinapootan sa pagpapabagal ng pagdating sa iyo ng Rebelasyon (‘Wahi’).
4-5. At ang Kabilang-Buhay ay mas makakabuti sa iyo, kaysa buhay sa daigdig, at walang pag-aalinlangan, ipagkakaloob ng iyong ‘Rabb’ na Tagapaglikha, sa iyo, O Muhammad, ang masaganang biyaya sa Kabilang-Buhay, na ikaw ay masisiyahan nang lubusan.
6-8. Hindi ba nasumpungan (natagpuan) ka noon na ulila at inalagaan ka at kinalinga, at natagpuan ka na di-maalam sa kasulatan at tamang paniniwala subali’t itinuro sa iyo ang anuman na hindi mo alam, at ginabayan ka sa pinakamabuting gawa? At natagpuan ka na mahirap, at ipinagkaloob sa iyo ang iyong kabuhayan, at pinayaman ka sa pamamagitan ng pagiging panatag sa kalooban at mapagtiis?
9-11. Na kung kaya, huwag mong pakikitunghan nang masama ang ulila, at huwag mong ipagtabuyan ang sinumang nagmamalimos, bagkus ay pakanin mo, at ibigay mo ang kanilang pangangailangan, at ang ipahayag mo ang anumang ipinagkaloob sa iyo na Biyaya (pagka-Propeta at iba pang mga Biyaya), ng iyong ‘Rabb’ na Tagapaglikha.
Sûrat Al-Layl
92
XCII – Sûrat Al-Layl [Ang Gabi]
بسم الله الرحمن الرحيم
Sa Ngalan ng Allâh, ang Pinakamahabagin, ang Napakamaawain at Ganap na Mapagmahal
1-4. Sumumpa ang Allâh (I) sa pamamagitan ng gabi kapag natakpan na ng buong kadiliman nito ang kalupaan at ang mga nasa ibabaw nito, at sa pamamagitan ng araw (‘day’) kapag naglaho na ang kadiliman ng gabi dahil sa liwanag nito, at sa pamamagitan ng paglikha Niya ng paris: babae at lalaki. Walang pag-aalinlangan, ang inyong pagpupunyagi at gawa ay magkakaiba sa mga layunin at hangarin sa pamamagitan ng pagsasagawa ng iba para sa makamundo lamang at ng iba naman para sa Kabilang-Buhay.
5-7. Subali’t ang sinumang gumasta sa kawanggawa mula sa kanyang kayamanan at pinanatili niya ang kanyang tungkulin sa Allâh (I) at natakot sa Kanya sa pamamagitan ng pagsagawa ng mga ganitong kabutihan, at pinaniniwalaan niya ang Paghuhukom at ang gantimpala sa kanyang mga gawain, walang pag-aalinlangang gagabayan Namin siya tungo sa daan ng kabutihan at pagiging matuwid, at gagawin Naming madali para sa kanya ang kanyang pamumuhay.
8-11. At sino naman ang nagmaramot sa kanyang kayamanan at iniisip niya na hindi niya kailangan ang gantimpala ng kanyang ‘Rabb’ na Tagpaglikha, at hindi naniniwala sa paghuhukom at pagtutumbas, walang pag-aalinlangan, gagawin Naming madali para sa kanya ang mga daan patungo sa pagiging sawi, at wala siyang mapapakinabangan sa kanyang kayamanan na kanyang ipinagdamot kapag siya ay itinapon na sa Impiyerno.
12-13. Katotohanan, tungkulin Namin dahil sa Aming kagandahang-loob at karunungan na linawin ang Daan ng Patnubay na naggagabay tungo sa Allâh (I) at sa Kanyang ‘Al-Jannah’ sa daan ng pagkaligaw, at katiyakan, pagmamay-ari Namin ang buhay sa Kabilang-Buhay at buhay sa daigdig.
14. Na kung kaya, binalaan Ko kayo, O kayong mga tao, at tinakot hinggil sa naglalagablab na Apoy na napakatindi na ito ay Impiyernong-Apoy.
15-16. Na walang sinuman ang makakapasok (sa Apoy na) ito kundi siya na napakatindi ang kasamaan, na tinanggihan niya ang Propeta ng Allâh na si Muhammad (I), at tinanggihan niya ang paniniwala sa Allâh (I) at sa Kanyang Sugo at pagsunod sa kanilang dalawa.
17-21. At walang pag-aalinlangan, ilalayo sa kaparusahang ito ang sinuman na matindi ang kanyang pagkatakot sa Allâh (I), na ginasta niya ang kanyang kayamanan bilang paghahangad ng karagdagang kabutihan. At ang paggasta na ito ay hindi bilang ganti sa sinumang gumawa sa kanya ng kabutihan, bagkus ang hangarin niya ay makaharap ang Mukha ng kanyang ‘Rabb’ na Tagapaglikha na Kataas-taasan at makamit ang Kanyang Kaluguran, at walang pag-aalinlangang ipagkakaloob ng Allâh (I) sa kanya sa ‘Al-Jannah’ (Hardin) at ang anumang ikalulugod niya.
XCII – Sûrat Al-Layl [Ang Gabi]
بسم الله الرحمن الرحيم
Sa Ngalan ng Allâh, ang Pinakamahabagin, ang Napakamaawain at Ganap na Mapagmahal
1-4. Sumumpa ang Allâh (I) sa pamamagitan ng gabi kapag natakpan na ng buong kadiliman nito ang kalupaan at ang mga nasa ibabaw nito, at sa pamamagitan ng araw (‘day’) kapag naglaho na ang kadiliman ng gabi dahil sa liwanag nito, at sa pamamagitan ng paglikha Niya ng paris: babae at lalaki. Walang pag-aalinlangan, ang inyong pagpupunyagi at gawa ay magkakaiba sa mga layunin at hangarin sa pamamagitan ng pagsasagawa ng iba para sa makamundo lamang at ng iba naman para sa Kabilang-Buhay.
5-7. Subali’t ang sinumang gumasta sa kawanggawa mula sa kanyang kayamanan at pinanatili niya ang kanyang tungkulin sa Allâh (I) at natakot sa Kanya sa pamamagitan ng pagsagawa ng mga ganitong kabutihan, at pinaniniwalaan niya ang Paghuhukom at ang gantimpala sa kanyang mga gawain, walang pag-aalinlangang gagabayan Namin siya tungo sa daan ng kabutihan at pagiging matuwid, at gagawin Naming madali para sa kanya ang kanyang pamumuhay.
8-11. At sino naman ang nagmaramot sa kanyang kayamanan at iniisip niya na hindi niya kailangan ang gantimpala ng kanyang ‘Rabb’ na Tagpaglikha, at hindi naniniwala sa paghuhukom at pagtutumbas, walang pag-aalinlangan, gagawin Naming madali para sa kanya ang mga daan patungo sa pagiging sawi, at wala siyang mapapakinabangan sa kanyang kayamanan na kanyang ipinagdamot kapag siya ay itinapon na sa Impiyerno.
12-13. Katotohanan, tungkulin Namin dahil sa Aming kagandahang-loob at karunungan na linawin ang Daan ng Patnubay na naggagabay tungo sa Allâh (I) at sa Kanyang ‘Al-Jannah’ sa daan ng pagkaligaw, at katiyakan, pagmamay-ari Namin ang buhay sa Kabilang-Buhay at buhay sa daigdig.
14. Na kung kaya, binalaan Ko kayo, O kayong mga tao, at tinakot hinggil sa naglalagablab na Apoy na napakatindi na ito ay Impiyernong-Apoy.
15-16. Na walang sinuman ang makakapasok (sa Apoy na) ito kundi siya na napakatindi ang kasamaan, na tinanggihan niya ang Propeta ng Allâh na si Muhammad (I), at tinanggihan niya ang paniniwala sa Allâh (I) at sa Kanyang Sugo at pagsunod sa kanilang dalawa.
17-21. At walang pag-aalinlangan, ilalayo sa kaparusahang ito ang sinuman na matindi ang kanyang pagkatakot sa Allâh (I), na ginasta niya ang kanyang kayamanan bilang paghahangad ng karagdagang kabutihan. At ang paggasta na ito ay hindi bilang ganti sa sinumang gumawa sa kanya ng kabutihan, bagkus ang hangarin niya ay makaharap ang Mukha ng kanyang ‘Rabb’ na Tagapaglikha na Kataas-taasan at makamit ang Kanyang Kaluguran, at walang pag-aalinlangang ipagkakaloob ng Allâh (I) sa kanya sa ‘Al-Jannah’ (Hardin) at ang anumang ikalulugod niya.
Sûrat Ash-Shams
91
XCI – Sûrat Ash-Shams [Ang Araw]
بسم الله الرحمن الرحيم
Sa Ngalan ng Allâh, ang Pinakamahabagin, ang Napakamaawain at Ganap na Mapagmahal
1-10. Sumumpa ang Allâh (I) sa pamamagitan ng araw (‘sun’) at sa liwanag ng sinag sa umpisa ng araw (‘day’) nito, at sa pamamagitan ng buwan kapag ito ay sumunod (o humalili) sa araw sa pamamagitan ng paglitaw nito at lulubog (naman ang araw), at sa araw (‘day’) kapag naglaho na ang kadiliman at lumiwanag na, at sa gabi kapag natakpan na at dumilim na ang kalupaan, at sa kalangitan at sa matatag na pagkakataas nito, at sa kalupaan at pagkalatag nito, at sa bawa’t tao at sa pagkakaganap na pagkakalikha rito ng Allâh (I) upang magampanan niya ang kanyang tungkulin, at nilinaw sa kanya ang daan ng masama at daan ng mabuti, katiyakan, nagtagumpay ang sinumang nilinis niya ang kanyang pagkatao at pinalago niya sa kabutihan, at katiyakan, natalo ang sinumang nilulong niya ang kanyang sarili sa mga kasalanan.
11-15. Tinanggihan ng sambayanan ni Thamoud ang kanilang Propeta sa pamamagitan ng ginawa nilang sukdulang paglabag, noong isinagawa ng karamihan sa tribo ang kasamaan sa pamamagitan ng pagsasaksak nila sa babaeng kamelyo, na sinabi sa kanila ng Sugo ng Allâh na si Sâleh: “Ingatan ninyo na makagawa kayo ng anumang masamang hakbang laban sa babaeng kamelyo na ipinadala ng Allâh (I) sa inyo bilang palatandaan, at ingatan ninyo na maharangan ang pagpapainom sa kanya ng kanyang inumin, dahil para sa kanya ang isang araw upang makainom at para naman sa inyo ang isang araw,” at naging mahirap ito sa kanila, na kung kaya, pinasinungalingan nila ang anumang babala sa kanila, kaya pinatay nila ang babaeng kamelyo, na sa ganitong kadahilanan ay winasak sila ng kanilang ‘Rabb’ na Tagapaglikha bilang parusa sa kanilang kasalanan, at ginawa ito sa kanila na magkakasabay na walang sinuman ang nakaligtas sa kanila. At kailanman ay hindi natatakot ang Allâh (I) sa anumanng magiging bunga ng iginawad Niyang matinding kaparusahan sa kanila.
XCI – Sûrat Ash-Shams [Ang Araw]
بسم الله الرحمن الرحيم
Sa Ngalan ng Allâh, ang Pinakamahabagin, ang Napakamaawain at Ganap na Mapagmahal
1-10. Sumumpa ang Allâh (I) sa pamamagitan ng araw (‘sun’) at sa liwanag ng sinag sa umpisa ng araw (‘day’) nito, at sa pamamagitan ng buwan kapag ito ay sumunod (o humalili) sa araw sa pamamagitan ng paglitaw nito at lulubog (naman ang araw), at sa araw (‘day’) kapag naglaho na ang kadiliman at lumiwanag na, at sa gabi kapag natakpan na at dumilim na ang kalupaan, at sa kalangitan at sa matatag na pagkakataas nito, at sa kalupaan at pagkalatag nito, at sa bawa’t tao at sa pagkakaganap na pagkakalikha rito ng Allâh (I) upang magampanan niya ang kanyang tungkulin, at nilinaw sa kanya ang daan ng masama at daan ng mabuti, katiyakan, nagtagumpay ang sinumang nilinis niya ang kanyang pagkatao at pinalago niya sa kabutihan, at katiyakan, natalo ang sinumang nilulong niya ang kanyang sarili sa mga kasalanan.
11-15. Tinanggihan ng sambayanan ni Thamoud ang kanilang Propeta sa pamamagitan ng ginawa nilang sukdulang paglabag, noong isinagawa ng karamihan sa tribo ang kasamaan sa pamamagitan ng pagsasaksak nila sa babaeng kamelyo, na sinabi sa kanila ng Sugo ng Allâh na si Sâleh: “Ingatan ninyo na makagawa kayo ng anumang masamang hakbang laban sa babaeng kamelyo na ipinadala ng Allâh (I) sa inyo bilang palatandaan, at ingatan ninyo na maharangan ang pagpapainom sa kanya ng kanyang inumin, dahil para sa kanya ang isang araw upang makainom at para naman sa inyo ang isang araw,” at naging mahirap ito sa kanila, na kung kaya, pinasinungalingan nila ang anumang babala sa kanila, kaya pinatay nila ang babaeng kamelyo, na sa ganitong kadahilanan ay winasak sila ng kanilang ‘Rabb’ na Tagapaglikha bilang parusa sa kanilang kasalanan, at ginawa ito sa kanila na magkakasabay na walang sinuman ang nakaligtas sa kanila. At kailanman ay hindi natatakot ang Allâh (I) sa anumanng magiging bunga ng iginawad Niyang matinding kaparusahan sa kanila.
Sûrat Al-Balad
90
XC – Sûrat Al-Balad [Ang Lungsod (ng Makkah)]
بسم الله الرحمن الرحيم
Sa Ngalan ng Allâh, ang Pinakamahabagin, ang Napakamaawain at Ganap na Mapagmahal
1-4. Sumumpa ang Allâh (I) sa pamamagitan ng sagradong bayan, na ito ay ang Makkah, na kung saan, ikaw ay naninirahan, O Muhammad, sa sagradong bayang ito, at sumumpa ang Allâh (I) sa pamamagitan ng ama ng sangkatauhan – na siya ay si Âdam – at sa sinumang ipapanganak mula sa kanya, walang pag-aalinlangan, nilikha Namin ang tao na nasa paghihirap at pagpupunyagi sa makamundong buhay.
5. Iniisip ba niya na dahil sa kanyang nalikom na salapi o kayamanan ay wala nang kakayahan ang Allâh (I) laban sa kanya?
6-7. Sasabihin niya na may pagmamayabang: “Nag-aksaya ako ng maraming kayamanan.” Iniisip ba niya na sa ganitong gawain ay hindi siya nakikita ng Allâh (I), at hindi siya pagbabayarin sa anuman na kanyang nagawa, maliit man o malaki?
8-10. Hindi ba ginawan Namin siya ng dalawang mata na sa pamamagitan nito ay nakakakita siya, at dila at dalawang labi, na siya ay nakapagsasalita sa pamamagitan nito, at nilinaw Namin sa kanya ang dalawang daan: ang mabuti at masama?
11. Subali’t hindi siya naghangad na makaligtas sa masidhing pagpapahirap sa Kabilang-Buhay sa pamamagitan ng paggasta ng kayamanan sa Daan ng Allâh (I), upang siya ay maging tiyak sa kaligtasan.
12. Ano bang bagay ang makapagpapabatid sa iyo: sa anumang kahirapan sa Kabilang-Buhay at anumang makatutulong para makaligtas sa kahirapang ito?
13. Katiyakan, ito ay pagpapalaya ng mananampalatayang alipin na babae mula sa pagkabihag at pag-alipin sa kanya.
14-16. O di kaya ay pagpapakain sa panahon na matindi ang taggutom, ng mga ulila mula sa kamag-anak, na sa panahong yaon ang kahalagahan ng pagsasagawa ng kawanggawa at pagpapatibay ng ugnayang magkakamag-anak, o di kaya ay sa mahihirap na dukha na salat sa kahirapan.
17. Pagkatapos, kasama sa pagsagawa ng mga mabubuting gawa na mga nabanggit ay ang pagiging dalisay niya na taos-puso ang kanyang paniniwala sa Allâh (I), na nagpapayuhan sa isa’t isa ng pagtitiis sa pagsunod sa Allâh (I) at pag-iwas sa mga kasalanan, at nagpapayuhan sa pagiging mabuti at pagsasagawa ng kawanggawa.
18. Ang mga yaong gumawa ng ganitong gawain, sila ang mga ‘Ashâbul Maymanah’ – nasa gawing kanan, na kung saan, sila ay isasama sa Araw ng Muling Pagkabuhay sa mga nasa gawing kanan na patungo sa ‘Al-Jannah’ (Hardin).
19. Ang mga yaong hindi naniwala sa Qur’ân, sila ang mga yaong ‘Ashâbul Mash`amah’ na ibibilang at isasama sa Araw ng Muling Pagkabuhay sa mga nasa gawing kaliwa patungo sa Impiyerno.
20. Na ang kanilang kabayaran ay Impiyernong-Apoy na nakapinid.
XC – Sûrat Al-Balad [Ang Lungsod (ng Makkah)]
بسم الله الرحمن الرحيم
Sa Ngalan ng Allâh, ang Pinakamahabagin, ang Napakamaawain at Ganap na Mapagmahal
1-4. Sumumpa ang Allâh (I) sa pamamagitan ng sagradong bayan, na ito ay ang Makkah, na kung saan, ikaw ay naninirahan, O Muhammad, sa sagradong bayang ito, at sumumpa ang Allâh (I) sa pamamagitan ng ama ng sangkatauhan – na siya ay si Âdam – at sa sinumang ipapanganak mula sa kanya, walang pag-aalinlangan, nilikha Namin ang tao na nasa paghihirap at pagpupunyagi sa makamundong buhay.
5. Iniisip ba niya na dahil sa kanyang nalikom na salapi o kayamanan ay wala nang kakayahan ang Allâh (I) laban sa kanya?
6-7. Sasabihin niya na may pagmamayabang: “Nag-aksaya ako ng maraming kayamanan.” Iniisip ba niya na sa ganitong gawain ay hindi siya nakikita ng Allâh (I), at hindi siya pagbabayarin sa anuman na kanyang nagawa, maliit man o malaki?
8-10. Hindi ba ginawan Namin siya ng dalawang mata na sa pamamagitan nito ay nakakakita siya, at dila at dalawang labi, na siya ay nakapagsasalita sa pamamagitan nito, at nilinaw Namin sa kanya ang dalawang daan: ang mabuti at masama?
11. Subali’t hindi siya naghangad na makaligtas sa masidhing pagpapahirap sa Kabilang-Buhay sa pamamagitan ng paggasta ng kayamanan sa Daan ng Allâh (I), upang siya ay maging tiyak sa kaligtasan.
12. Ano bang bagay ang makapagpapabatid sa iyo: sa anumang kahirapan sa Kabilang-Buhay at anumang makatutulong para makaligtas sa kahirapang ito?
13. Katiyakan, ito ay pagpapalaya ng mananampalatayang alipin na babae mula sa pagkabihag at pag-alipin sa kanya.
14-16. O di kaya ay pagpapakain sa panahon na matindi ang taggutom, ng mga ulila mula sa kamag-anak, na sa panahong yaon ang kahalagahan ng pagsasagawa ng kawanggawa at pagpapatibay ng ugnayang magkakamag-anak, o di kaya ay sa mahihirap na dukha na salat sa kahirapan.
17. Pagkatapos, kasama sa pagsagawa ng mga mabubuting gawa na mga nabanggit ay ang pagiging dalisay niya na taos-puso ang kanyang paniniwala sa Allâh (I), na nagpapayuhan sa isa’t isa ng pagtitiis sa pagsunod sa Allâh (I) at pag-iwas sa mga kasalanan, at nagpapayuhan sa pagiging mabuti at pagsasagawa ng kawanggawa.
18. Ang mga yaong gumawa ng ganitong gawain, sila ang mga ‘Ashâbul Maymanah’ – nasa gawing kanan, na kung saan, sila ay isasama sa Araw ng Muling Pagkabuhay sa mga nasa gawing kanan na patungo sa ‘Al-Jannah’ (Hardin).
19. Ang mga yaong hindi naniwala sa Qur’ân, sila ang mga yaong ‘Ashâbul Mash`amah’ na ibibilang at isasama sa Araw ng Muling Pagkabuhay sa mga nasa gawing kaliwa patungo sa Impiyerno.
20. Na ang kanilang kabayaran ay Impiyernong-Apoy na nakapinid.
Sûrat Al-Fajr
89
LXXXIX – Sûrat Al-Fajr [Ang Pamimitak ng Liwanag]
بسم الله الرحمن الرحيم
Sa Ngalan ng Allâh, ang Pinakamahabagin, ang Napakamaawain at Ganap na Mapagmahal
1-5. Sumumpa ang Allâh (I) sa pamamagitan ng ‘Fajr,’ at sa pamamagitan ng sampung gabi na ito ay ang unang sampung araw ng ‘Dhul Hijjah’ at sa anuman na pinarangalan nito, at sa lahat ng ‘Shaf`a’ [65] at sa ‘witr,’ [66] at sa pamamagitan ng gabi habang lumalaganap ang kadiliman nito, hindi ba sa mga panunumpang nabanggit ay mga matibay na katibayan sa sinumang ginagamit niya ang kanyang pang-unawa!
6-8. Hindi mo ba nakita, O Muhammad, kung ano ginawa ng iyong ‘Rabb’ na Tagapaglikha sa sambayanan ni `Âd, na sila ay mula sa tribo ng ‘Iram’ na nagtatangan ng pambihirang lakas at mga nagmamay-ari ng mga matataas na gusali na may matitibay na mga haligi sa mga matatag na pader, na walang nilikha na ganito sa kalupaan sa pagiging katulad ng kanilang higanteng pangangatawan at pambihirang lakas?
9. At kung paano ang ginawa sa mga angkan ni Thamoud na sila ang sambayanan ni Sâleh, na tinatabas at inuukit nila ang mga matatayog na bato na nasa kalagitnaan ng mga maliliit na lambak at ginawa nila ito bilang mga tahanan?
10. At kay Fir`âwn na hari ng Ehipto na nagmamay-ari ng mga sundalo na nagpapatatag ng kanyang kaharian at nagpapalakas ng kanyang pag-aatas?
11-14. Sila ay lumampas sa hangganan at nagmalabis sa kalupaan, at napakarami na ang kanilang nagawang pang-aapi at pamiminsala sa kalupaan, na kung kaya, pinuksa sila ng iyong ‘Rabb’ na Tagapaglikha, ng matinding pagkapuksa. Walang pag-aalinlangan, ang iyong ‘Rabb’ na Tagapaglikha, O Muhammad, ay walang hanggang Nakamasid sa kanila na Batid Niya kung sinuman ang lumabag sa Kanya, na pansamantalang pinagbibigyan sila, at pagkatapos ay pupuksain sila bilang pagpupuksa ng Makapangyarihan at Tagapagkuntrol.
15. Sa sinumang tao na kapag siya ay sinubok ng kanyang ‘Rabb’ na Tagapaglikha ng biyaya, at pinaluwag sa kanya ang kanyang kabuhayan, at siya ay inilagay sa marangyang pamumuhay, na iniisip niya na ito ay parangal sa kanya mula sa kanyang ‘Rabb’ na Tagapaglikha, na kanyang sasabihin: “Ang aking ‘Rabb’ na Tagapaglikha ay pinarangalan ako.”
16. Subali’t siya naman na sinubok, at pinasikip sa kanya ang kanyang kabuhayan, at iniisip na ito ay kawalang-halaga sa paningin ng Allâh (I), ay sasabihin niya: “Ang aking ‘Rabb’ na Tagapaglikha ay hinamak ako.”
17-20. Ang katotohanan ay hindi ang iniisip ng taong ito, dahil ang pagpaparangal ay dahil sa pagsunod sa Allâh (I) at ang pagpapahamak ay dahil sa paglabag sa Kanya, at kayo ay hindi ninyo inaalagaan at pinahahalagahan ang mga ulila, at hindi kayo nakikitungo nang mabuti sa mga katulad niya, at hindi ninyo ipinag-utos sa isa’t isa na pakanin ang mga mahihirap, at kinakain ninyo (kinukuha ninyo nang di-makatarungan) ang karapatan ng iba sa pamamagitan ng pagiging gahaman (o sakim) ninyo sa mana ng iba, at talamak ninyong minamahal ang kayamanan.
21-23. Na hindi nararapat na ganito ang inyong kalagayan (pagkatao). Na kung kaya, kapag niyanig na ang kalupaan at nagkabiyak-biyak na ang mga ito, at dumating ang iyong ‘Rabb’ na Tagapaglikha, O Muhammad, upang pagpapasiyahan ang Kanyang paghuhukom sa pagitan ng Kanyang mga nilikha, at ang mga anghel ay nakahanay, at dadalhin ang Impiyerong-Apoy sa kagimbal-gimbal na Araw na yaon, na roon ay mapagtatanto ng walang pananampalataya ang katotohanan at siya ay magsisisi, subali’t ano pa ba ang makukuha niyang pakinabang kapag siya ay nagsisi, gayong walang pag-aalinlangang hindi niya pinahalagahan ang katotohanan at pagsisisi noong siya ay nasa daigdig pa, kaya huli na ang lahat para sa kanya?
24. Sasabihin niya: “Sayang! Sana, ang nagawa ko sa daigdig na mga gawain ay ang anumang mapapakinabangan ko sa aking buhay sa Kabilang-Buhay.”
25-26. Na kung kaya, sa matinding Araw na yaon ay walang sinuman ang may kakayahan na magparusa na katulad ng pagpaparusa ng Allâh (I) sa sinumang lumabag sa Kanya, at walang sinuman ang may kakayahan na gapusan o magkadena na katulad ng paggagapos o pagkakadena ng Allâh (I), at walang sinuman ang makaaabot sa anumang kakayahan ng Allâh (I) sa Araw na yaon.
27-30. Sasabihin sa isang matapat na mananampalataya: “O ikaw na may panatag na kalooban tungo sa pagpuri sa Allâh (I) at paniniwala, at sa anumang kaligayahan na inihanda sa mga mananampalataya, bumalik ka na sa iyong ‘Rabb’ na Tagapaglikha at sa Kanyang pangangalaga na kalugud-lugod sa iyo ang Kanyang pagpaparangal, at ang Allâh (I) ay katiyakang nasiyahan sa iyo, na kung kaya, pumasok ka na kabilang sa mga ikinarangal at mabubuti mula sa Aking mga alipin, at pumasok ka na kasama nila sa Aking ‘Al-Jannah!’”
LXXXIX – Sûrat Al-Fajr [Ang Pamimitak ng Liwanag]
بسم الله الرحمن الرحيم
Sa Ngalan ng Allâh, ang Pinakamahabagin, ang Napakamaawain at Ganap na Mapagmahal
1-5. Sumumpa ang Allâh (I) sa pamamagitan ng ‘Fajr,’ at sa pamamagitan ng sampung gabi na ito ay ang unang sampung araw ng ‘Dhul Hijjah’ at sa anuman na pinarangalan nito, at sa lahat ng ‘Shaf`a’ [65] at sa ‘witr,’ [66] at sa pamamagitan ng gabi habang lumalaganap ang kadiliman nito, hindi ba sa mga panunumpang nabanggit ay mga matibay na katibayan sa sinumang ginagamit niya ang kanyang pang-unawa!
6-8. Hindi mo ba nakita, O Muhammad, kung ano ginawa ng iyong ‘Rabb’ na Tagapaglikha sa sambayanan ni `Âd, na sila ay mula sa tribo ng ‘Iram’ na nagtatangan ng pambihirang lakas at mga nagmamay-ari ng mga matataas na gusali na may matitibay na mga haligi sa mga matatag na pader, na walang nilikha na ganito sa kalupaan sa pagiging katulad ng kanilang higanteng pangangatawan at pambihirang lakas?
9. At kung paano ang ginawa sa mga angkan ni Thamoud na sila ang sambayanan ni Sâleh, na tinatabas at inuukit nila ang mga matatayog na bato na nasa kalagitnaan ng mga maliliit na lambak at ginawa nila ito bilang mga tahanan?
10. At kay Fir`âwn na hari ng Ehipto na nagmamay-ari ng mga sundalo na nagpapatatag ng kanyang kaharian at nagpapalakas ng kanyang pag-aatas?
11-14. Sila ay lumampas sa hangganan at nagmalabis sa kalupaan, at napakarami na ang kanilang nagawang pang-aapi at pamiminsala sa kalupaan, na kung kaya, pinuksa sila ng iyong ‘Rabb’ na Tagapaglikha, ng matinding pagkapuksa. Walang pag-aalinlangan, ang iyong ‘Rabb’ na Tagapaglikha, O Muhammad, ay walang hanggang Nakamasid sa kanila na Batid Niya kung sinuman ang lumabag sa Kanya, na pansamantalang pinagbibigyan sila, at pagkatapos ay pupuksain sila bilang pagpupuksa ng Makapangyarihan at Tagapagkuntrol.
15. Sa sinumang tao na kapag siya ay sinubok ng kanyang ‘Rabb’ na Tagapaglikha ng biyaya, at pinaluwag sa kanya ang kanyang kabuhayan, at siya ay inilagay sa marangyang pamumuhay, na iniisip niya na ito ay parangal sa kanya mula sa kanyang ‘Rabb’ na Tagapaglikha, na kanyang sasabihin: “Ang aking ‘Rabb’ na Tagapaglikha ay pinarangalan ako.”
16. Subali’t siya naman na sinubok, at pinasikip sa kanya ang kanyang kabuhayan, at iniisip na ito ay kawalang-halaga sa paningin ng Allâh (I), ay sasabihin niya: “Ang aking ‘Rabb’ na Tagapaglikha ay hinamak ako.”
17-20. Ang katotohanan ay hindi ang iniisip ng taong ito, dahil ang pagpaparangal ay dahil sa pagsunod sa Allâh (I) at ang pagpapahamak ay dahil sa paglabag sa Kanya, at kayo ay hindi ninyo inaalagaan at pinahahalagahan ang mga ulila, at hindi kayo nakikitungo nang mabuti sa mga katulad niya, at hindi ninyo ipinag-utos sa isa’t isa na pakanin ang mga mahihirap, at kinakain ninyo (kinukuha ninyo nang di-makatarungan) ang karapatan ng iba sa pamamagitan ng pagiging gahaman (o sakim) ninyo sa mana ng iba, at talamak ninyong minamahal ang kayamanan.
21-23. Na hindi nararapat na ganito ang inyong kalagayan (pagkatao). Na kung kaya, kapag niyanig na ang kalupaan at nagkabiyak-biyak na ang mga ito, at dumating ang iyong ‘Rabb’ na Tagapaglikha, O Muhammad, upang pagpapasiyahan ang Kanyang paghuhukom sa pagitan ng Kanyang mga nilikha, at ang mga anghel ay nakahanay, at dadalhin ang Impiyerong-Apoy sa kagimbal-gimbal na Araw na yaon, na roon ay mapagtatanto ng walang pananampalataya ang katotohanan at siya ay magsisisi, subali’t ano pa ba ang makukuha niyang pakinabang kapag siya ay nagsisi, gayong walang pag-aalinlangang hindi niya pinahalagahan ang katotohanan at pagsisisi noong siya ay nasa daigdig pa, kaya huli na ang lahat para sa kanya?
24. Sasabihin niya: “Sayang! Sana, ang nagawa ko sa daigdig na mga gawain ay ang anumang mapapakinabangan ko sa aking buhay sa Kabilang-Buhay.”
25-26. Na kung kaya, sa matinding Araw na yaon ay walang sinuman ang may kakayahan na magparusa na katulad ng pagpaparusa ng Allâh (I) sa sinumang lumabag sa Kanya, at walang sinuman ang may kakayahan na gapusan o magkadena na katulad ng paggagapos o pagkakadena ng Allâh (I), at walang sinuman ang makaaabot sa anumang kakayahan ng Allâh (I) sa Araw na yaon.
27-30. Sasabihin sa isang matapat na mananampalataya: “O ikaw na may panatag na kalooban tungo sa pagpuri sa Allâh (I) at paniniwala, at sa anumang kaligayahan na inihanda sa mga mananampalataya, bumalik ka na sa iyong ‘Rabb’ na Tagapaglikha at sa Kanyang pangangalaga na kalugud-lugod sa iyo ang Kanyang pagpaparangal, at ang Allâh (I) ay katiyakang nasiyahan sa iyo, na kung kaya, pumasok ka na kabilang sa mga ikinarangal at mabubuti mula sa Aking mga alipin, at pumasok ka na kasama nila sa Aking ‘Al-Jannah!’”
Sûrat Al-Ghâshiyah
88
LXXXVIII – Sûrat Al-Ghâshiyah [Ang Kagimbal-gimbal]
بسم الله الرحمن الرحيم
Sa Ngalan ng Allâh, ang Pinakamahabagin, ang Napakamaawain at Ganap na Mapagmahal
1. Mayroon bang dumating sa iyong kuwento hinggil sa kagimbal-gimbal na Araw, na ito ay Araw ng Muling Pagkabuhay?
2-7. Ang mga mukha ng walang pananampalataya sa Araw na yaon ay kaawa-awa dahil sa kaparusahan, na nagpakahirap nang labis sa makamundong buhay (sa pagsamba ng iba bukod sa Allâh), na hapung-hapo sa pagpapahirap sa kanya sa Kabilang-Buhay na siya ay susunugin sa naglalagablab na apoy at paiinumin mula sa kumukulong bukal na napakatindi ang init nito, walang anumang pagkain ang mga nasa Impiyerno kundi mula sa ‘Dharee`’ – matinik na halaman na nakalalason na ito ay napakasamang pagkain at napakarumi, at hindi ito makapagbibigay ng kapakinabangan sa katawan at hindi makapapawi ng gutom at uhaw.
8-16. At ang mga mukha ng mananampalataya sa Araw ng Muling Pagkabuhay ay masayang-masaya; dahil sa kanyang ginawang pagpunyagi sa daigdig sa mga pagsunod sa kautusan na naging kalugud-lugod sa kanya sa Kabilang-Buhay, na nasa mataas na antas at lugar ng ‘Al-Jannah’ (Hardin), na kung saan doon ay wala siyang maririnig ni anumang salita na walang kabuluhan, na nandoroon ang umaagos na mga tubig mula sa bukal, na naroroon ang matataas na mga trono at mga nakahain na mga inumin na nasa mga kopita, at mga ‘Namâriq’ (mga malalambot na unan o natatangi), na nakahelera na magkakatabi sa isa’t isa, at mga magagarang alpombra na nakalatag.
17-20. Hindi ba pinagmasdan ng mga walang pananampalataya ang mga kamelyo; kung paano ito nilikha sa kamangha-manghang pagkalikha? At sa kalangitan kung paano ito itinaas na pagkakaganda-gandang pagkakataas? At sa mga kabundukan kung paano itinalusok sa kalupaan upang magpatatag at magpanatili nito? At sa kalupaan kung paano itong ginawang palatag at madaling pamuhayan?
21-22. Kung gayon, paalalahanan mo, O Muhammad, ang mga tumanggi sa mensaheng dala-dala mo sa kanila, at huwag kang malungkot sa kanilang pagtanggi, dahil ikaw, ang tungkulin mo ay tagapagpaalaala lamang, at wala kang karapatan na pilitin o puwersahin sila para maniwala.
23-24. Subali’t ang sinumang tumanggi sa pagpapaalaala at pagpapayo at nagpumilit sa di paniniwala, ay walang pag-aalinlangang parurusahan siya ng Allâh (I) nang matinding kaparusahan sa Impiyerno.
26-25. Katiyakan, sa Amin sila magbabalik pagkatapos ng kamatayan, pagkatapos ay walang pag-aalinlangang Kami ang magtutumbas para sa kanila at pagbabayarin sila sa anuman na kanilang nagawa.
LXXXVIII – Sûrat Al-Ghâshiyah [Ang Kagimbal-gimbal]
بسم الله الرحمن الرحيم
Sa Ngalan ng Allâh, ang Pinakamahabagin, ang Napakamaawain at Ganap na Mapagmahal
1. Mayroon bang dumating sa iyong kuwento hinggil sa kagimbal-gimbal na Araw, na ito ay Araw ng Muling Pagkabuhay?
2-7. Ang mga mukha ng walang pananampalataya sa Araw na yaon ay kaawa-awa dahil sa kaparusahan, na nagpakahirap nang labis sa makamundong buhay (sa pagsamba ng iba bukod sa Allâh), na hapung-hapo sa pagpapahirap sa kanya sa Kabilang-Buhay na siya ay susunugin sa naglalagablab na apoy at paiinumin mula sa kumukulong bukal na napakatindi ang init nito, walang anumang pagkain ang mga nasa Impiyerno kundi mula sa ‘Dharee`’ – matinik na halaman na nakalalason na ito ay napakasamang pagkain at napakarumi, at hindi ito makapagbibigay ng kapakinabangan sa katawan at hindi makapapawi ng gutom at uhaw.
8-16. At ang mga mukha ng mananampalataya sa Araw ng Muling Pagkabuhay ay masayang-masaya; dahil sa kanyang ginawang pagpunyagi sa daigdig sa mga pagsunod sa kautusan na naging kalugud-lugod sa kanya sa Kabilang-Buhay, na nasa mataas na antas at lugar ng ‘Al-Jannah’ (Hardin), na kung saan doon ay wala siyang maririnig ni anumang salita na walang kabuluhan, na nandoroon ang umaagos na mga tubig mula sa bukal, na naroroon ang matataas na mga trono at mga nakahain na mga inumin na nasa mga kopita, at mga ‘Namâriq’ (mga malalambot na unan o natatangi), na nakahelera na magkakatabi sa isa’t isa, at mga magagarang alpombra na nakalatag.
17-20. Hindi ba pinagmasdan ng mga walang pananampalataya ang mga kamelyo; kung paano ito nilikha sa kamangha-manghang pagkalikha? At sa kalangitan kung paano ito itinaas na pagkakaganda-gandang pagkakataas? At sa mga kabundukan kung paano itinalusok sa kalupaan upang magpatatag at magpanatili nito? At sa kalupaan kung paano itong ginawang palatag at madaling pamuhayan?
21-22. Kung gayon, paalalahanan mo, O Muhammad, ang mga tumanggi sa mensaheng dala-dala mo sa kanila, at huwag kang malungkot sa kanilang pagtanggi, dahil ikaw, ang tungkulin mo ay tagapagpaalaala lamang, at wala kang karapatan na pilitin o puwersahin sila para maniwala.
23-24. Subali’t ang sinumang tumanggi sa pagpapaalaala at pagpapayo at nagpumilit sa di paniniwala, ay walang pag-aalinlangang parurusahan siya ng Allâh (I) nang matinding kaparusahan sa Impiyerno.
26-25. Katiyakan, sa Amin sila magbabalik pagkatapos ng kamatayan, pagkatapos ay walang pag-aalinlangang Kami ang magtutumbas para sa kanila at pagbabayarin sila sa anuman na kanilang nagawa.
Sûrat Al-A`lã
87
LXXXVII – Sûrat Al-A`lã [Ang Kataas-Taasan]
بسم الله الرحمن الرحيم
Sa Ngalan ng Allâh, ang Pinakamahabagin, ang Napakamaawain at Ganap na Mapagmahal
1-5. Luwalhatiin mo ang Pangalan ng iyong ‘Rabb’ na Tagapaglikha na Kataas-taasan, at ilayo mo sa pagtatambal at kakulangan ng pagluwalhati na angkop sa Kanyang Kadakilaan, na Siya ang lumikha ng lahat ng nilalang, at ginawa Niyang ganap ang Kanyang paglikha, at ginawa Niya ito sa pinakamabuting paggawa, at Siya ang nagtakda ng lahat ng pagtatakda, at ginabayan Niya ang bawa’t nilikha tungo sa kung ano ang karapat-dapat at angkop para sa kanya, at Siya ang nagpatubo ng mga pananim na luntian, na pagkatapos ay ginawa Niya ito na matuyo at mangitim na mag-iba ang kulay nito.
6-7. Walang pag-aalinlangan, O Muhammad, na bibigkasin Namin sa iyo, ang Banal na Qur’ân na ito, ng pagbibigkas na hindi mo na makalilimutan, maliban sa kung anuman ang nais ng Allâh (I) na ayon sa pinagpasiyahan ng Kanyang karunungan, na ito ay makalilimutan mo dahil sa kabutihan na Siya lamang ang Nakaaalam. Katiyakan, Siya – luwalhati sa Kanya – ay batid Niya ang anumang lantad na salita o gawa man, at ang anumang lihim mula rito.
8. At walang pag-aalinlangan, ipagkakaloob Namin sa iyo, ang pagiging madali ng lahat ng bagay hinggil sa buhay, at kabilang dito ang pagiging madali sa pagkatanggap ng tungkulin sa pagpaparating ng mensahe, at ginawa para sa iyo ang iyong ‘Deen’ (o Relihiyon) bilang pamamaraan ng pamumuhay na madali na walang anumang kahirap-hirap.
9. Na kung kaya, pangaralan mo, O Muhammad, ang iyong sambayanan sa pamamagitan ng Banal na Qur’ân, na ang pangangaral na ito ay magiging kapaki-pakinabang sa kanila. Gayunpaman, ang pagpapaalaala ay ipinag-uutos kahit walang makikinabang nito, dahil ang gabay ay nasa pagtatangan ng Kamay ng Allâh (I) na Bukod-Tangi, at wala kang tungkulin kundi iparating lamang ito.
10-13. Makikinabang ng aral na ito ang sinumang natatakot sa kanyang ‘Rabb’ na Tagapaglikha, at lalayo naman sa paalaalang ito ang sinumang masama na hindi natatakot sa kanyang ‘Rabb’ na Tagapaglikha, na siya ay katiyakang papasok sa matinding parusa ng Impiyernong-Apoy na malalasap niya ang lagablab nito, pagkatapos ay wala na siyang kamatayan doon upang siya ay hindi na makapagpahinga, at hindi rin siya mabubuhay ng buhay na may kapakinabangan.
14-15. Katiyakan, magtatagumpay ang sinumang nililinis niya ang kanyang sarili mula sa mga masasamang pag-uugali, at inalaala niya ang Pangalan ng Kanyang ‘Rabb’ na Tagapaglikha – Allâh (I), at pinaniwalaan niya ang Kanyang Kaisahan at nanalangin sa Kanya at gumawa ng anumang kalugud-lugod sa Kanya, at isinagawa niya ang pagsa-‘Salâh’ sa tamang oras nito; bilang paghahangad ng pagmamahal ng Allâh (I) at pagsunod sa Kanyang batas.
16. Katiyakan, hindi ang inyong inaakala ang katotohanan, kundi walang pag-aalinlangan, kayo – O kayong mga tao – ay mas inuuna pa ninyo ang kinang ng makamundong buhay sa daigdig kaysa walang hanggang kaligayahan sa Kabilang-Buhay.
17. At ang buhay sa Kabilang-Buhay at ang anuman na naroroon na patuloy na kaligayahan, ay mas higit na mabuti kaysa daigdig na ito, at nananatili magpasawalang-hanggan.
18-19. Katiyakan, ang anumang inihayag Ko sa inyo sa kabanatang ito ay naitala rin ang kahulugan nito sa mga naunang Kasulatang ipinahayag bago pa ang Qur’ân, na ito ay sa Kasulatan nina Ibrâhim (u) at Mousã (u).
LXXXVII – Sûrat Al-A`lã [Ang Kataas-Taasan]
بسم الله الرحمن الرحيم
Sa Ngalan ng Allâh, ang Pinakamahabagin, ang Napakamaawain at Ganap na Mapagmahal
1-5. Luwalhatiin mo ang Pangalan ng iyong ‘Rabb’ na Tagapaglikha na Kataas-taasan, at ilayo mo sa pagtatambal at kakulangan ng pagluwalhati na angkop sa Kanyang Kadakilaan, na Siya ang lumikha ng lahat ng nilalang, at ginawa Niyang ganap ang Kanyang paglikha, at ginawa Niya ito sa pinakamabuting paggawa, at Siya ang nagtakda ng lahat ng pagtatakda, at ginabayan Niya ang bawa’t nilikha tungo sa kung ano ang karapat-dapat at angkop para sa kanya, at Siya ang nagpatubo ng mga pananim na luntian, na pagkatapos ay ginawa Niya ito na matuyo at mangitim na mag-iba ang kulay nito.
6-7. Walang pag-aalinlangan, O Muhammad, na bibigkasin Namin sa iyo, ang Banal na Qur’ân na ito, ng pagbibigkas na hindi mo na makalilimutan, maliban sa kung anuman ang nais ng Allâh (I) na ayon sa pinagpasiyahan ng Kanyang karunungan, na ito ay makalilimutan mo dahil sa kabutihan na Siya lamang ang Nakaaalam. Katiyakan, Siya – luwalhati sa Kanya – ay batid Niya ang anumang lantad na salita o gawa man, at ang anumang lihim mula rito.
8. At walang pag-aalinlangan, ipagkakaloob Namin sa iyo, ang pagiging madali ng lahat ng bagay hinggil sa buhay, at kabilang dito ang pagiging madali sa pagkatanggap ng tungkulin sa pagpaparating ng mensahe, at ginawa para sa iyo ang iyong ‘Deen’ (o Relihiyon) bilang pamamaraan ng pamumuhay na madali na walang anumang kahirap-hirap.
9. Na kung kaya, pangaralan mo, O Muhammad, ang iyong sambayanan sa pamamagitan ng Banal na Qur’ân, na ang pangangaral na ito ay magiging kapaki-pakinabang sa kanila. Gayunpaman, ang pagpapaalaala ay ipinag-uutos kahit walang makikinabang nito, dahil ang gabay ay nasa pagtatangan ng Kamay ng Allâh (I) na Bukod-Tangi, at wala kang tungkulin kundi iparating lamang ito.
10-13. Makikinabang ng aral na ito ang sinumang natatakot sa kanyang ‘Rabb’ na Tagapaglikha, at lalayo naman sa paalaalang ito ang sinumang masama na hindi natatakot sa kanyang ‘Rabb’ na Tagapaglikha, na siya ay katiyakang papasok sa matinding parusa ng Impiyernong-Apoy na malalasap niya ang lagablab nito, pagkatapos ay wala na siyang kamatayan doon upang siya ay hindi na makapagpahinga, at hindi rin siya mabubuhay ng buhay na may kapakinabangan.
14-15. Katiyakan, magtatagumpay ang sinumang nililinis niya ang kanyang sarili mula sa mga masasamang pag-uugali, at inalaala niya ang Pangalan ng Kanyang ‘Rabb’ na Tagapaglikha – Allâh (I), at pinaniwalaan niya ang Kanyang Kaisahan at nanalangin sa Kanya at gumawa ng anumang kalugud-lugod sa Kanya, at isinagawa niya ang pagsa-‘Salâh’ sa tamang oras nito; bilang paghahangad ng pagmamahal ng Allâh (I) at pagsunod sa Kanyang batas.
16. Katiyakan, hindi ang inyong inaakala ang katotohanan, kundi walang pag-aalinlangan, kayo – O kayong mga tao – ay mas inuuna pa ninyo ang kinang ng makamundong buhay sa daigdig kaysa walang hanggang kaligayahan sa Kabilang-Buhay.
17. At ang buhay sa Kabilang-Buhay at ang anuman na naroroon na patuloy na kaligayahan, ay mas higit na mabuti kaysa daigdig na ito, at nananatili magpasawalang-hanggan.
18-19. Katiyakan, ang anumang inihayag Ko sa inyo sa kabanatang ito ay naitala rin ang kahulugan nito sa mga naunang Kasulatang ipinahayag bago pa ang Qur’ân, na ito ay sa Kasulatan nina Ibrâhim (u) at Mousã (u).
Sûrat At-Târiq
86
LXXXVI – Sûrat At-Târiq [At-Târiq – Bituin na Naglalagos ang Liwanag nito sa Kaningningan]
بسم الله الرحمن الرحيم
Sa Ngalan ng Allâh, ang Pinakamahabagin, ang Napakamaawain at Ganap na Mapagmahal
1-4. Sumumpa ang Allâh (I) sa pamamagitan ng kalangitan at bituin na lumilitaw lamang sa gabi, at ano ang makapagpapabatid sa iyo kung gaano kadakila ang bituin na ito? Ito ay bituin na naglalagos ang liwanag nito sa kaningningan. Walang anumang buhay kundi mayroong tagapangalaga na pinagkatiwalaan na anghel na nagmamanman sa kanya na itinatala para sa kanya ang kanyang mga gawain; upang siya ay tutumbasan sa Kabilang-Buhay ayon dito.
5-8. Samakatuwid, hayaang pagmasdan ng tao na hindi naniniwala sa Muling Pagkabuhay kung saan nagmula ang paglikha sa kanya. Upang mabatid niya na ang pagbuhay sa kanya na mag-uli ay hindi mahirap na hindi maaaring makahigit sa pagiging madali kaysa sa unang pagkalikha sa kanya, siya ay nilikha mula sa patak ng semilya na bumubulwak (o lumalabas) nang mabilis patungo sa sinapupunan, na ito ay lumalabas sa pagitan ng ‘Sulb’ o gulugod (o ‘backbone’) ng lalaki at ‘Tarâ`ib’ o dibdib ng babae. Walang pag-aalinlangan, Siya na lumikha sa tao mula sa ganitong lusaw na bagay ay katiyakang kaya Niya itong ibalik muli o buhaying muli pagkatapos ng kamatayan.
9-10. Sa Araw na susuriin ang mga lihim kung bakit ito inilihim, at paghihiwalayin ang mabuti mula sa masama na wala nang anumang lakas ang tao upang ilayo niya ang kanyang sarili sa ganitong pagsusuri, at wala siyang sinumang makatutulong na ilalayo siya mula sa kaparusahan ng Allâh (I).
11-14. At sumumpa ang Allâh (I) sa pamamagitan ng kalangitan na nagtatangan ng ulan nang paulit-ulit, at sa pamamagitan ng kalupaan na nagkakabiyak-biyak dahil sa pagsisibol ng mga pananim mula rito. Walang pag-aalinlangan, ang Qur’ân ay Salita na inihihiwalay ang katotohanan sa kamalian, at ito ay hindi mga walang kabuluhan na Salita lamang. At hindi maaari sa sinumang nilikha na susumpa sa iba bukod sa Allâh (I), kundi ito ay magiging ‘Shirk.’
15-17. Katiyakan, ang mga yaong hindi naniwala sa Sugo ng Allâh at sa Banal na Qur’ân ay nagsasagawa ng pakana at nagbabalak ng masama; upang mailayo nila sa pamamagitan ng kanilang pakana ang katotohanan at maitatag nila ang kasinungalingan, at Ako naman ay nagpapanukala ng plano upang mangibabaw ang katotohanan, kahit ayaw ng mga walang pananampalataya, na kung kaya, huwag mong madaliin sa kanila, O Muhammad, ang paghingi na ibaba ang kaparusahan para sa kanila, bagkus ay bigyan mo sila ng palugit at bigyan mo sila ng maikling panahon, at huwag kang magmadali para sa kanila, at walang pag-aalinlangan, makikita mo ang mangyayari sa kanila na parusa, ganti, kapahamakan at pagkawasak.
LXXXVI – Sûrat At-Târiq [At-Târiq – Bituin na Naglalagos ang Liwanag nito sa Kaningningan]
بسم الله الرحمن الرحيم
Sa Ngalan ng Allâh, ang Pinakamahabagin, ang Napakamaawain at Ganap na Mapagmahal
1-4. Sumumpa ang Allâh (I) sa pamamagitan ng kalangitan at bituin na lumilitaw lamang sa gabi, at ano ang makapagpapabatid sa iyo kung gaano kadakila ang bituin na ito? Ito ay bituin na naglalagos ang liwanag nito sa kaningningan. Walang anumang buhay kundi mayroong tagapangalaga na pinagkatiwalaan na anghel na nagmamanman sa kanya na itinatala para sa kanya ang kanyang mga gawain; upang siya ay tutumbasan sa Kabilang-Buhay ayon dito.
5-8. Samakatuwid, hayaang pagmasdan ng tao na hindi naniniwala sa Muling Pagkabuhay kung saan nagmula ang paglikha sa kanya. Upang mabatid niya na ang pagbuhay sa kanya na mag-uli ay hindi mahirap na hindi maaaring makahigit sa pagiging madali kaysa sa unang pagkalikha sa kanya, siya ay nilikha mula sa patak ng semilya na bumubulwak (o lumalabas) nang mabilis patungo sa sinapupunan, na ito ay lumalabas sa pagitan ng ‘Sulb’ o gulugod (o ‘backbone’) ng lalaki at ‘Tarâ`ib’ o dibdib ng babae. Walang pag-aalinlangan, Siya na lumikha sa tao mula sa ganitong lusaw na bagay ay katiyakang kaya Niya itong ibalik muli o buhaying muli pagkatapos ng kamatayan.
9-10. Sa Araw na susuriin ang mga lihim kung bakit ito inilihim, at paghihiwalayin ang mabuti mula sa masama na wala nang anumang lakas ang tao upang ilayo niya ang kanyang sarili sa ganitong pagsusuri, at wala siyang sinumang makatutulong na ilalayo siya mula sa kaparusahan ng Allâh (I).
11-14. At sumumpa ang Allâh (I) sa pamamagitan ng kalangitan na nagtatangan ng ulan nang paulit-ulit, at sa pamamagitan ng kalupaan na nagkakabiyak-biyak dahil sa pagsisibol ng mga pananim mula rito. Walang pag-aalinlangan, ang Qur’ân ay Salita na inihihiwalay ang katotohanan sa kamalian, at ito ay hindi mga walang kabuluhan na Salita lamang. At hindi maaari sa sinumang nilikha na susumpa sa iba bukod sa Allâh (I), kundi ito ay magiging ‘Shirk.’
15-17. Katiyakan, ang mga yaong hindi naniwala sa Sugo ng Allâh at sa Banal na Qur’ân ay nagsasagawa ng pakana at nagbabalak ng masama; upang mailayo nila sa pamamagitan ng kanilang pakana ang katotohanan at maitatag nila ang kasinungalingan, at Ako naman ay nagpapanukala ng plano upang mangibabaw ang katotohanan, kahit ayaw ng mga walang pananampalataya, na kung kaya, huwag mong madaliin sa kanila, O Muhammad, ang paghingi na ibaba ang kaparusahan para sa kanila, bagkus ay bigyan mo sila ng palugit at bigyan mo sila ng maikling panahon, at huwag kang magmadali para sa kanila, at walang pag-aalinlangan, makikita mo ang mangyayari sa kanila na parusa, ganti, kapahamakan at pagkawasak.
Sûrat Al-Burûj
85
LXXXV – Sûrat Al-Burûj [Ang mga Dakilang Bituin]
بسم الله الرحمن الرحيم
Sa Ngalan ng Allâh, ang Pinakamahabagin, ang Napakamaawain at Ganap na Mapagmahal
1-9. Sumumpa ang Allâh (I) sa pamamagitan ng kalangitan na nagtatangan ng mga dakilang bituin na kung saan ito ang mga lugar na dinaraanan (o nililigiran) ng araw at ng buwan, at sa pamamagitan ng ipinangakong Araw na ito ay Araw ng Muling Pagkabuhay na ipinangako ng Allâh (I) sa Kanyang mga nilikha na titipunin sila roon, at sa pamamagitan ng ‘Shâhid’ (sumasaksi) na ito ay ‘Jum`ah,’ at sa ‘Mashhûd’ (sinaksihang araw) na ito ay araw ng ‘`Arafat.’ At sumusumpa ang Allâh (I) sa anumang nais Niya para sa Kanyang mga nilikha, magkagayunpaman, ang nilikha ay hindi maaaring sumumpa sa pamamagitan ninuman kundi sa Pangalan lamang ng Allâh (I), dahil ang panunumpa sa iba bukod sa Allâh (I) ay isang ‘Shirk.’
Pagkawasak, parusa at sumpa sa mga yaong naghukay sa kalupaan nang malalim na hukay; upang parusahan ang mga mananampalataya, at nagdingas nang matinding apoy sa pamamagitan ng paggatong ng marami, habang sila naman ay nakaupo na nakaabang sa gilid na nakapalibot sa pinagdingasang apoy na sila ay nanatili roon, at sila ang saksi sa anuman na ginawa nilang pagpapahirap at pagpaparusa sa mga mananampalataya. At walang anumang nagtulak sa mga walang pananampalatya na gawin ang ganitong matinding pagpaparusa sa mga mananampalataya kundi dahil lamang sa sila ay naniwala sa Allâh (I) na ‘Al-`Azeez’ – ang Kataas-Taasan at Punung-Puno ng Karangalan na Ganap na Makapangyarihan na hindi nagagapi, na ‘Al-Hameed’ – ang Karapat-dapat ng lahat ng papuri na pinupuri sa Kanyang mga Salita, mga Gawa at mga Katangian sa lahat ng pagkakataon, na Siya ang Nagmamay-ari ng mga kalangitan at kalupaan, at Siya ay tumitestigo sa lahat ng bagay na walang anuman ang naililihim sa Kanya.
10. Katiyakan, ang mga yaong nagparusa sa mga mananampalatayang kababaihan at kalalakihan sa pamamagitan ng pagsunog sa kanila sa apoy; upang sila ay alisin sa ‘Deen’ ng Allâh (I), pagkatapos ay hindi sila nagsisi at humingi ng kapatawaran, ang para sa kanila sa Kabilang-Buhay ay kaparusahan sa Impiyernong-Apoy at magkakaroon sila ng masidhing kaparusahan na naglalagablab na Apoy.
11. Katiyakan, ang mga yaong naniwala sa Allâh (I) at sa Kanyang Sugo at gumawa ng mga mabubuting gawa ay para sa kanila ang mga Hardin na umaagos sa ilalim ng mga palasyo nito ang mga ilog, na ito ang Dakilang Tagumpay.
12-16. Katiyakan, ang paghihiganti ng iyong ‘Rabb’ na Tagapaglikha sa mga kumalaban sa Kanya at ang Kanyang parusa para sa kanila ay napakatindi na napakasidhi. Walang pag-aalinlangan, Siya ang nagpanimula ng paglikha at pagkatapos ay muli Niya itong uulitin, bubuhayin Niyang muli ang lahat pagkatapos nilang mamatay, at Siya ay ‘Al-Ghafour’ – Ganap na Mapagpatawad sa sinumang nagsisi na humingi ng kapatawaran, na ‘Al-Wadûd’ – Punung-Puno ng Pagmamahal sa mga malalapit sa Kanya, na Siya ay ‘Dhûl `Arshil Majeed’ – Nagmamay-ari ng Maluwalhati at Dakilang ‘`Arsh,’ na ginagawa Niya ang anuman na Kanyang nais, na walang anuman ang makapipigil sa Kanya sa anuman na Kanyang nais.
17-22. Nakarating ba sa iyo, O Muhammad, ang kuwento hinggil sa grupo ng mga walang pananampalataya na hindi naniwala sa kanilang mga Propeta, na si Fir`âwn at ang kanyang mga sundalo at sambayanan ni Thamoud, at ang anuman na nangyari sa kanila na parusa at ganti, na ito ay hindi naging aral sa kanilang sambayanan, sa halip ang mga walang pananampalataya ay nagpatuloy sa kanilang pagtanggi at di-paniniwala na katulad ng kinaugalian ng mga nauna sa kanila.
At ang Allâh (I) ay Siyang Nakababatid na saklaw sila ng Kanyang kaalaman at kakayahan, at walang anuman ang naililihim sa Kanya hinggil sa kanila at sa kanilang mga gawain na anuman. At ang Banal na Qur’ân ay hindi katulad ng inangkin ng mga walang pananampalataya at sumamba ng iba bukod sa Allâh (I) na ito ay tula o salamangka, na kung kaya, hindi nila ito pinaniwalaan, bagkus ang Qur’ân ay Dakila na Maluwalhati, na nakaukit ang pagkakatala sa tinatawag na ‘Al-Lawh Al-Mahfudh’ na pinangalagaan mula sa anumang pagbabago, pagdaragdag, pagbabawas at pagsira.
LXXXV – Sûrat Al-Burûj [Ang mga Dakilang Bituin]
بسم الله الرحمن الرحيم
Sa Ngalan ng Allâh, ang Pinakamahabagin, ang Napakamaawain at Ganap na Mapagmahal
1-9. Sumumpa ang Allâh (I) sa pamamagitan ng kalangitan na nagtatangan ng mga dakilang bituin na kung saan ito ang mga lugar na dinaraanan (o nililigiran) ng araw at ng buwan, at sa pamamagitan ng ipinangakong Araw na ito ay Araw ng Muling Pagkabuhay na ipinangako ng Allâh (I) sa Kanyang mga nilikha na titipunin sila roon, at sa pamamagitan ng ‘Shâhid’ (sumasaksi) na ito ay ‘Jum`ah,’ at sa ‘Mashhûd’ (sinaksihang araw) na ito ay araw ng ‘`Arafat.’ At sumusumpa ang Allâh (I) sa anumang nais Niya para sa Kanyang mga nilikha, magkagayunpaman, ang nilikha ay hindi maaaring sumumpa sa pamamagitan ninuman kundi sa Pangalan lamang ng Allâh (I), dahil ang panunumpa sa iba bukod sa Allâh (I) ay isang ‘Shirk.’
Pagkawasak, parusa at sumpa sa mga yaong naghukay sa kalupaan nang malalim na hukay; upang parusahan ang mga mananampalataya, at nagdingas nang matinding apoy sa pamamagitan ng paggatong ng marami, habang sila naman ay nakaupo na nakaabang sa gilid na nakapalibot sa pinagdingasang apoy na sila ay nanatili roon, at sila ang saksi sa anuman na ginawa nilang pagpapahirap at pagpaparusa sa mga mananampalataya. At walang anumang nagtulak sa mga walang pananampalatya na gawin ang ganitong matinding pagpaparusa sa mga mananampalataya kundi dahil lamang sa sila ay naniwala sa Allâh (I) na ‘Al-`Azeez’ – ang Kataas-Taasan at Punung-Puno ng Karangalan na Ganap na Makapangyarihan na hindi nagagapi, na ‘Al-Hameed’ – ang Karapat-dapat ng lahat ng papuri na pinupuri sa Kanyang mga Salita, mga Gawa at mga Katangian sa lahat ng pagkakataon, na Siya ang Nagmamay-ari ng mga kalangitan at kalupaan, at Siya ay tumitestigo sa lahat ng bagay na walang anuman ang naililihim sa Kanya.
10. Katiyakan, ang mga yaong nagparusa sa mga mananampalatayang kababaihan at kalalakihan sa pamamagitan ng pagsunog sa kanila sa apoy; upang sila ay alisin sa ‘Deen’ ng Allâh (I), pagkatapos ay hindi sila nagsisi at humingi ng kapatawaran, ang para sa kanila sa Kabilang-Buhay ay kaparusahan sa Impiyernong-Apoy at magkakaroon sila ng masidhing kaparusahan na naglalagablab na Apoy.
11. Katiyakan, ang mga yaong naniwala sa Allâh (I) at sa Kanyang Sugo at gumawa ng mga mabubuting gawa ay para sa kanila ang mga Hardin na umaagos sa ilalim ng mga palasyo nito ang mga ilog, na ito ang Dakilang Tagumpay.
12-16. Katiyakan, ang paghihiganti ng iyong ‘Rabb’ na Tagapaglikha sa mga kumalaban sa Kanya at ang Kanyang parusa para sa kanila ay napakatindi na napakasidhi. Walang pag-aalinlangan, Siya ang nagpanimula ng paglikha at pagkatapos ay muli Niya itong uulitin, bubuhayin Niyang muli ang lahat pagkatapos nilang mamatay, at Siya ay ‘Al-Ghafour’ – Ganap na Mapagpatawad sa sinumang nagsisi na humingi ng kapatawaran, na ‘Al-Wadûd’ – Punung-Puno ng Pagmamahal sa mga malalapit sa Kanya, na Siya ay ‘Dhûl `Arshil Majeed’ – Nagmamay-ari ng Maluwalhati at Dakilang ‘`Arsh,’ na ginagawa Niya ang anuman na Kanyang nais, na walang anuman ang makapipigil sa Kanya sa anuman na Kanyang nais.
17-22. Nakarating ba sa iyo, O Muhammad, ang kuwento hinggil sa grupo ng mga walang pananampalataya na hindi naniwala sa kanilang mga Propeta, na si Fir`âwn at ang kanyang mga sundalo at sambayanan ni Thamoud, at ang anuman na nangyari sa kanila na parusa at ganti, na ito ay hindi naging aral sa kanilang sambayanan, sa halip ang mga walang pananampalataya ay nagpatuloy sa kanilang pagtanggi at di-paniniwala na katulad ng kinaugalian ng mga nauna sa kanila.
At ang Allâh (I) ay Siyang Nakababatid na saklaw sila ng Kanyang kaalaman at kakayahan, at walang anuman ang naililihim sa Kanya hinggil sa kanila at sa kanilang mga gawain na anuman. At ang Banal na Qur’ân ay hindi katulad ng inangkin ng mga walang pananampalataya at sumamba ng iba bukod sa Allâh (I) na ito ay tula o salamangka, na kung kaya, hindi nila ito pinaniwalaan, bagkus ang Qur’ân ay Dakila na Maluwalhati, na nakaukit ang pagkakatala sa tinatawag na ‘Al-Lawh Al-Mahfudh’ na pinangalagaan mula sa anumang pagbabago, pagdaragdag, pagbabawas at pagsira.
Subscribe to:
Posts (Atom)
